Heimilisblaðið - 01.03.1980, Blaðsíða 7

Alice er gja(vaxfa
SMÁSAGA EFTIR ELLEN KIRK
„Má ég fá að tala við þig andartak,
Henry?“ sagði frú Mason í rómi sem gaf
fremur til kynna skipun en beiðni.
Finchby prófessor leit dálítið afundinn
a systur sína: ,,Má það ekki bíða, Clara?
Þú sérð svo sem að ég er vant við látinn.“
Hann benti á kassann með skordýrum, sem
stóð á skrifborðinu fyrir framan hann. En
þegar frú Masou vildi ná tali af einhverj-
um, þá náSi hún tali. „Henry minn góður,“
sagði hún kuldalega. ,,Ef ég ætti að bíða
þangað til það hentaði þér, þá næði ég
einfaldlega aldrei tali af þér. Þegar þú sit-
Ur við að pota í þessi andstyggilegu kvik-
indi þín, þá mætti húsið hrynja saman og
fjölskyldan þín farast í rústunum, án þess
að þú tækir hið minnsta eftir því.“
„En þú veizt þó, að ég er að semja rit-
gerð um . ..“ hóp prófessorinn máls.
„Ojá, ætli ég hafi ekki gnm um það,“
undurfögru leið Luzem-Interlaken snúa
sætin út að þeirri hliðinni þar sem útsýnið
er fegurst, svo að farþegamir megi njóta
þess sem bezt.
Sé maður með eigin bíl og vill losna við
að taka á sig allar sveigjumar um kamba
°g gil, getur maður fengið bílinn fluttan
með járnbrautinni og sjálfur setið í þægi-
Mgu lestarsætinu. Vilji maður staðnæmast
a fleiri en einni brautarstöð lengur en lest-
m nemur staðar, getur maður sent farang-
urinn á undan sér til ákveðins staðar og
gengið að honum vísum þegar manni sýn-
ist. Víða eru göngustígar meðfram jám-
brautarlínunni, þannig að ef mann langar
greip frú Mason fram í. „En þú veizt
líka, að mér finnst þú hafir skrifað alveg
nógu margar ritgerðir um skordýr og önn-
ur skriðkvikindi. Það er hún dóttir þín,
sem mig langar til að tala um við þig.“
„Hún Alice — hvað er nú með hana?
Hún er þó ekki búin að fá mislingana aft-
ur?“ spurði prófessorinn, öllu ergilegri en
áhyggjufullur út af heilsu dótturinnar.
Frú Mason dæsti. „Það eru nú tíu ár
síðan hún Alice var með mislingana. Ertu
ekki ennþá búinn að átta þig á því, að hún
er orðin átján ára stúlka — og að stúlka
á þeim aldri fær alls ekki mislinga!"
„Nú, en komdu þér þá að efninu, Clara
mín,“ sagði prófessorinn óþolinmóður.
„Hvað er þetta með súlkukindina ?“
Frú Mason tók sér sæti á stól andspænis
bróður sínum rétti vel úr bakinu og lauk
saman höndum. Svo setti hún hendur í
til, þá getur maður stigið út úr lestinni,
gengið spottann að næstu brautarstöð og
tekið næstu lest, og yfirleitt er stutt á milli
lesta.
Ekki telja Svisslendingar að hið full-
komna jámbrautarnet þeirra sé full-ofið
enn. Til eru enn þeir smábæir, sem em ut-
an kerfisins; þeir fjallatindar sem em
óþægilega f jarri samgöngukerfinu fyrir þá
sem vilja klífa þá. Það hefur jafnvel ver-
ið talað um að leggja svifbraut upp á sjálft
Matterhorn — og maður skal ekki vera
allt of viss um, að Svisslendingar láti ekki
verða af því að framkvæma þá hugmynd
einhvem góðan veðurdag.
HEIMILISBLAÐIÐ
43