Heimir - 01.04.1908, Blaðsíða 9

H E I M I R
225
þessi þorsti eftir réttlætinu— réttri skynjun, sannri dómgreind,
sönnurn verkum, sannri tilbeiCslu, er öll vor æfileið gengurút á,
má aldrei ná varanlegri fullnægingu. IJaö er aö segja vér verð-
um að gæta þess, að útskýringu og fullnaðar þýðingu kristin-
dómsins skuii aldrei verða skorður settar, af nokkurri bók,
nokkurri játningu, nokkru klerkavaldi, nokkru trúarlegu sakra-
menti eða seremoníu, er fullnægja þykist eðlilegu hungri og
þorsta mannssálarinnar eftir því æðra og enn æðra. Endileg
fullnæging hungurs og þorsta, í þeim skilningi, þýðir dauða, og
ekkert nema dauða. Sé það frelsunin, að oss finnist vér ekki
framar getum drýgt synd, að vér höfum svo fullkomnast aö vér
þurfum einskis framar að leita, er gjört geti líf vort fullkomnara
og betra, þá þurfurn vér að frelsast frá þeirri sáluhjálp. Þvf
þá er samband vort við lífstilveruna slitið, andlegur þroski snú-
inn í afturför, og þráin eftir fullkomnun horfin. Eftir því sem
líf mannsins er fullkoinnara eftir því er enn meira hungrið og
þorstinn eftir því, er eilíflega getur gjört það víðtækara og meira.
Hve bjart hið tilkomanda, þeim er horfir fram á leið, efalaus,
til eilífra upprennandi sólna, er færa nýjan dag og nýtt erviöi!
Það er þess vegna að framtíðar braut skoðana vorra verður að
vera braut daglegra opinberana, eins og Unítara trúin hefir ver-
ið í liðinni tíð, vegna víðsýnis sinna ágætismanna, er henni hafa
fylgt. Enda er lífið sjálft tæpast annað en það. Sálir manna
hafa hvetjandi áhrif hver á aðra. Sá, til dæmis, er með lífi
sínu uppfyllir einhverja háleita hugsjón, vekur hjá öðrum
samskonar löngun til að lifa. Persóna ósérplægs stjórnmála-
manns, blæs hverjum löggjafa meir og minna í brjóst, að lifa
samskonar lífi, stétt sinni og landi til sóma. Hreinskilinn
verslunarmaður er vernd gegn svikum í kaupum og sölu, vörn
gegn lygum og táli, öðrum hvöt til oröheldni og ærlegheita.
Oll þau lög, er eg hefi nefnt, eru aðeins jafn margir vegir, er
menn fá lifað eftir og strá göfgandi áhrifum til gagns og þrifa.
A því hvílir hin eilífa endurnýjung og fágun andlega lífsins, að
mannkyniö lifi því lögmáli. Og spurningin sem mætir oss er
því, hversu fáum vér komið því til vegar? Hvernig getum vér