Heimir - 01.10.1908, Qupperneq 14

86
HEI MIR
Um Kakala segir hann.
„A8 hann væTÍ í rauninni hei8arleg sál
hafa menn fyrir satt.
Hans mínning lif8i, leyst frá vömrn,
lifir hún enn í clag.
En þa8 sem firrti hann þjóðarskömm
þa8 var— brennivins slag."
Já, eftir því sem seinni tíöin vill hafa þaö. Snorrí féll af
þvíhann vildi „út", en Norömanna konungurinn var hákon-'
servatív. En gott var Snorra a8 falla fyrir Gizuri, af því verð-
ur hann altaf Eddu og Heimskringlu Snorri, útvöröur íslenzkra
þjóSréttinda í gamalli og nýrri tí8, og gott er a8 eiga afgu8i og
blóta þá til trausts og haröfengis í stjórnmálavígum.
Öll krítik Hannesar, á því sem aflaga fer. birtist undír sterk-
um og áferöisfögrum búningi, og aldrei teki8 til þeirra örþrifs-
ráSa a8 nota lualeg smánaryr8i, en háS og meinfyndni er í
hverju orSi. Allir muna eftir vandræ8um þeim, sem ísland
hefir átt í, aö eignast skjaldarmerki, Elzta skjaldarmerkiö,
er nú ftnnst, er frá framanverBri 16. öld, eftir því sem þeir
fræ8a oss á heima, og er þa8 þorskur. Fyrst var merkiB af-
höfSaöur þorskur, en ekki flattur. En svo reyndist óflattur
þorskur of veltigjarn, ekki nógu gott sver8 og skjöldur og ekkí
nógu gott kennitákn íslenzkrar þjóSar; svo þegar alþingishúsiS
var byggt og þingið endurreist, var hann steyptur á það flattur.
A8 þa8 væri óviröingarmerki á þjó8armetna8i, hevrðist lítiö
um, fyr en eftir 1881. Skáldi8 tvítuga fann þaS fyrstur og
kva8 þá kvæðiS „Þorskurinn," (bls. 11) og síöan höfum vér ver-
ið mjög óánægt fólk me8 þorskinn. Fálkinn er oss þó nær
skapi, en helzt viljum vér, eða læröu unglingarnir í Reykjavík,
bera kross.— Þa8 tákn minnir líka á krosslagöar hendur.
Af frelsisfuminu, er jafnan fellur um sjálft sig, dregur skáld-
ÍS mynd, „Viö Geysi." „Afllaust soövatn í sömu holuna datt."
Til þessa flokks tilheyra flest hin hárbeittustu kvæöi, „Sann-
leikurinn og kyrkjan", er eins gæti heyrt upp á ,Hærri Kritik‘’
sem aörar sannleiksleitanir, er vinir kyrkjunnar eru svo smeyk-