Heimir - 01.10.1908, Blaðsíða 1

Sem draumsmíöis heimur, sem hulduleg borg,
nú hvílist þú, stórvatn, meö götur og torg
frá skýjum og himni, sjálft stálgrátt og stillt
í stafandi logninu rólegt og milt —
með kveldroöa-brydding í blámóöu fjær,
en bakkann og sandinn og smáþorpið nær.
í hillingum eyjarnar tyllast á tá
og tangar, en víkurnar lognskyggndar gljá. •
Eg sit hér ðg horfi í þitt hvolfspegla gler,
sem hjáliöins atburöar myndina ber
úr hreyfingarleysinu’ í huga minn inn
meö hjaðnandi geislum um ársalinn þinn.
Sem brú ert þú spent milli lrelju og heims,
til hljóölausu strandanna ómælisgeims—
sem tengingarþráður þeim táldregna hug
viö tómiö, er grípur hann vegleysu-flug.
I