Heimir - 01.10.1908, Blaðsíða 18

HEI MIR
90'
stundir þegar hann er fullur og sáttur heiminn viö", eöa þegar
hann stendur viö líkbeS systur sinnar..........
Islands ljóö Hannesar eru ekki rnörg og ekki væmin. En
í þeirn fáu kvæöum rúrnast allar þær tilfinningar er sannur
þjóðar son ber til ættlands síns. Unga Island, og hann er aöal
talsmaöur þess, er æ í huga hans, hvar sem hann fer urn önnur
lönd. Frarn með Skotlandi, er hann sér hálandiö skógi vaxiö,
koma honum í huga þessi orö, og er þar í fullur metnaöur og
ríkilæti ríkiláts sonar:
„Sé eg í hug þín háu fjöll
hjúpuö þessnm grænu skógum,
undir hreinni hnjúka mjöll
hlíöar frjófar, vaxnar blómum nógurn.
Sé eg í hug víð háa storö
hundraö skip tneö frónskum diengjum.
Þrek er í höndum. Islenzk orö
eru það sem skipa aö heröa á strengjum.
Sé eg í huga fósturfold
féndur þína, sveín og doöa
báða fallna flata á mold
fyrir nýjum skærum morgunroða.
Og hvorki vér eða hann þurfum að sjá það í huga, það er
hægt að líta það með opnum augum nú, urn leiö og hann víkur
úr sæti sem æðstur fulltrúi þjóðarinnar. Það eru hundrað skip,
skipuö frónskum drengjum, viö strendur landsins. Svefn og
Doði, að minnsta kosti, liggja sundur brotinn leir. Þó er
kvæðið „Island", (bls. 139), hans fullkomnasta ættjarðarkvæði,
enda felur það í sér allt, trú, ást og virðing fyrir föðurlandinu,
og þar er sannarlega ekki barnaskælur við móöurina, áklagandi
kulda, svengd, hor og vesaldóm. Afliö og þrótturinn, í þessu
kvæði, er jötunafl, fossa afl Islands, er flytur fjöllin úr stað.
„Þótt þjaki böl með þungum hramm,
þrátt fyrir allt þú skalt, þú skalt samt fram."