Heimir - 01.10.1909, Blaðsíða 3

H E 1 M I R
27
veigameiri en hann nú er, þar sein engin skáldsagna eöa leik-
rita höfundur svo teljandi sé hefir ennþá komið fram á sjónar-
sviðið.
Eitt af því sem undarlegt rná virðast er það, að hin upp-
vaxandi íslenzka kynslóð hér hefir ekki ennþá sýnt að hún hafi
tekið íslenzku ljóðagerðargáfuna í arf og gert hana að staríandi
hæfileika á því máli, sem henni er eðlilegra en íslenzkan.
Sjálfsagt er aðalorsökin til þess ekki sú að náttúru gáfurnar
breytist svo nokkru muni tneð einni kynslóð, heldur mun hún
vera innifalin í því, að uppvaxandi kynslóðin hér, sem er af
íslenzkum foreldrum fædd, hefir aldrei kynst íslenzkum skáld-
skap almennilega, aldrei lesið sig inní hann. Þegar þar við
bætist sá hugsunarháttur, að það eina sem nokkurt gildi hafi
hér í Ameríku sé liagsýni og peningar, sem því miöur er alt of
rótgróinn á meðal Islendinga, þá er eölilegt að skáldskapar-
gáfan nái litlum þroska á meða! Vestur-íslendinga, sem hér
eru fæddir. En nú mætti þó einmitt búast við því, ef að henni
væri hlúð, þar sem að íslenzkum gáfurn opnast eitt auðugasta
bókmenta mál heimsins. Avextir geta samt engir orðið nema
að gáfurnar séu glæddar, og rangur og einhliöa hugsunarháttur
brotinn niður. t
Við einu mætti búast af vestur-íslenzkum skáldum, sem
þeir þó ekki hafa hingað til sýnt, nefnilaga, að það setn þeir
liafa séð meira af heiminum en mörg skáld á Islandi hefði þau
áhrif á þá, aö gera skáldskap þeirra víðtækari og almennara
eðlis en mikið af íslenzkum skáldskap er. Aö það bezta
sé á einhvern hátt helgað ættjörðinni er eðlilegt og rétt,
en að nærri því hyert kvæði þurfi hafa á sér íslenzkan
sveitabrag er mesti misskilningur. Náttúrlega eru yrkisefnin
og meðferð þeirru mjög mikiö undir mentun skáldanna komin,
en veruleg skáld geta fundið yrkisefni í mannlífinu og náttúr-
inni hvar sem er; og oft ná þau sínum beztu tökum á hugum
lesendanna þegar staðlegra áhrifa gætir hvað minst.
Einsog eðlilegt er eigum vér Vestur-íslendingar enga vís-
indamenn. Allri vísindalegri starfsemi er þannig fariö, að hún
útheimtir þá sem gefa sig viö henni heila og óskifta. Þar sem