Heimir - 01.03.1914, Blaðsíða 20

140
H E I M I R .
Ef gift kona er mahui sínum ótrú, skal bæði hún og elskliugi
hcnnar “bundin og þeim' kastað í vatnið"; en ef maðurinn fyrirgefur.
konu sinni og tekur liana til sín aftur, má konungurinn náða elsk-
liuga hennar. Ef maður hefir tekið unnustu annars manns “með
valdi”, “skal hann drepinn,” en stúlkan skal talin saklaus. Kona,
sem er ranglega sökuð um ótrúmensku af manni sínum má sverja
að iiún sé saklaus og fara aftur lieim í sitt liús (foreldra hús). Sér-
stök ákvæði eru til viðvíkjandi konum fanga- Ef slík kona, sem
liefir nóga fæðu, fremur skírlífisbrot, skal henni drekt í liegningar
skyni, en liafi liún orðið að bola liungur, hvílir engin sök á henni;
eignist liún börn með manni þeim, sein hún tekur saman við, skal
hún skilja ]>au eftir lijá honum, þegar hún fer aftur til manns
síns.
Karimaður gat skilið við sig konu sína, cða lijákonu, ef hún
fæddi honum ekki afkvæmi; eða að því er virðist fyrir alls enga sök.
En skila varð hann aftur hcimanmundi liennar, eða, er hún hafði
engan heimanmund, sjá henni fyrir lífeyri. Konan lieldur ávalt börn
um sínum og faðir þeirra verður að leggja lienni til nægilegt fé þeim
til uppeldis. Þegar börnin eru fullvaxinn fær hún “sonar-lilut” og
er frjálst að giftast aftur. Ef liún eignast börn með báðum mönnum,
þá skiftist lieimanmundur hennar jafnt milli ailra barnanna, er
hún deyr. Meðal orsaka þeirra, sem gefa konunni rétt til skilnaðar,
eru “útganga” mannsins, sem álitið er að þýði að liann sé konunni
ótrúr, og “að lítillækka konunna" sem ekki er nákvæmlega ljóst livað
þýðir; ef til vill þýðir það líkainlega misþyrmingu. En ]>að er
augljóst að framkoma mannsins á að takast til greina í hverju
skilnaðarmáli. Kona, sem hefir fengið óvild á manni sínum og
neitar honum um sambúð við sig og hefir “snúið andliti sinu frá
honum” gctur sóft um skilnað. Ef afleiðingarnar af rannsókn
dómarans voru lienni í vil, og það sannaðist að hún væri saklaus,
þá vann liún málið, og gat tekið heimanmund sinn og farið aftur til
forcldra sinna; en ekki gat liún lieimtað lífeyri. Ef það sannaðist
að hún hefði verið manni sínum ótrú, var farið með hana eins og
hórkonu, henni var drekt. Ef ekki var um þesskonar brot að ræða,
en hún liafði verið slæm kona, “sek um óhóf og eyðsiusemi á heimili
sínu og skylduvanrækslu gagnvart manninum,” var manninum, að
því er virðist, gefið í sjálfsvald að fara með iiana eins og honum
þóknaðist; liann gat skilið við hana tafarlaust, eða niðurlægt hana