Muninn - 01.03.1978, Síða 14

IalST&VIKA.
1 eftirfarandi pistli er ætlunin að gera grein fyrir aðdrag-
anda, tilgangi og þeim lærdómi sem draga má af Listaviku M.A. 1978.
Hugmyndin að þessari listaviku varð til i tið fyrrverandi
stjórnar Hugins undir formennsku Óðins JÓnssonar. Síðastliðið haust
var skipað í framkvæmdanefnd þar sem áttu sæti eftirtaldir menn:
Einar Hjörleifsson frá TÓMA,
Friðjón Axfjörð frá Kvikmyndaklúbbnum,
Hermann Arason frá L.M.A.,
Skúli Skúlason frá BÓkmenntafélaginu og
Sveinn Ólafsson frá FÁLMA.
Seinna bættist i þennan hóp Ingólfur Hreiðarsson frá Kvikmynda-
klúbbnum. Framkvæmdanefndin byrjaði strax undirbúning sem fólst
aðallega í að ákveða og tímasetja dagskrárliði. Síðan tóku hin
einstöku félög að skipuleggja þá nánar. Ætla má að allur febrúar-
mánuður hafi farið í þessi störf.
Efnt var til samkeppni i tilefni af Listaviku. Nemendur tóku
samkejppnina litt alvarlega og bárust aðeins fá verk. Verðlaun
fvrir hvern lið samkeppninnar, sem var i fimm liðum, voru 10.000 kr.
Þorvaldur Þorsteinsson fékk verðlaun fyrir afbragðs gott merki,
sem var notað á auglýsingaspjöld fyrir Listaviku, Hafþór Helgason
fékk verðlaun fyrir tónverk og Sigmundur Rúnarsson fyrir ljóð.
Engin verðlaun voru veitt fyrir smásögu, þvi aðeins tvær sögur
bárust, og það allt of seint. Fyrirhuguð 1 jósmyndasýning fél.l
niður vegna lítillar þátttöku.
Það kom i ljós á Listaviku að í þessum skóla er mikið af hæfi-
leikafólki, sem hefði ekki fengið að njóta sín á öðrum vettvangi
innan skólans. Það er enginn vafi á því að Listavika stóð fyrir
sinu og sýndi að hún er fyllilega nauðsynleg til eflingar félags-
lifsins i skólanum. Við vonum þvi að þessi listavika verði árleg-
ur viðburður i þessum skóla.
Jafnvel þó að Listavika hafi heppnast vel i alla staði, komu
þó upp ýmsir erfiðleikar i sambandi við framkvæmdina, þar sem var
um algjöra frumraun að ræða. Erfiðleikarnir fólust aðallega í því
að undirbúningurinn hlóðst á of fáar herðar. Til dæmis voru ýmsar
verklegar framkvæmdir svo sem húsgagnaflutningar og auglýsinga-
starfsemi oft unnar á siðustu stundu og þurfti þá oft að reiða sig
á hjálp sjálfboðaliða. Til að koma í veg fyrir þetta hefði átt að
■;kipa sérstaka hópa í þessi störf. Um dagskrána er það að segja
að hún var heldur ströng, og hefði jafnvel mátt dreifa henni á
14