Muninn - 01.03.1978, Side 18

BLAORAN þANDI TROLLIÐ
Mióvikudagur:
Að baki voru indælir dagar, með útiveru, háfjallasól og skíða-
iðkunum, en sumardagurinn fyrsti á morgun. Dagurinn sem allt
hafði snúist um, dagurinn sem við höfðum miðað timatal okkar við,
var framundan.
Um þetta snerust víst hugsanir okkar flestra í 15000 feta hæð
á leið suður yfir heiðar til höfuðborgarinnar. Menn voru almennt
alvarlegir og þögulir. Við og við opnuóu gárungarnir þó munninn
til að fá útrás fyrir taugaspennu og stress i lélegum brandara,
sem engum öðrum en þeim sjálfum datt i hug að hlæja að.
Um 9-leytið var svo lent i Reykjavik. Eftir allsnarpar um-
ræður var ákveðið að hittasl á Esjubergi kl. hálfellefu morguninn
eftir og halda þaðan til Hafnarfjarðar, þar sem leikurinn skyldi
fara fram klukkan 2. Allt fylliri var að sjálfsögðu stranglega
bannað og Stjáni hafði meira að segja fengið pabba hans Sigga i
lið með sér til að passa upp á strákinn. Af þeim sökum urðu engin
vandræði.
Eins og til var ætlast mættu allir stundvislega kl. 10 ° á
Esjuberg. Einhverjir létu þó biða eftir sér og sá siðasti kom 37
minútum of seint.
ÞÓtt menn söknuðu sárt Elinbjargar var hraustlega tekið til
matar sins. Að visu neyddist Ingvi til að éta kjúkling, þar sem
lifrabuff þekktist ekki á matseðlinum. En þar sem Ingvi er maður
nægjusamur, olli þetta ekki vandræðum.
Þegar allir höfðu troðið hraustlega i sig, var haldið til Kapla-
krika, en þar átti úrslitaleikurinn að fara fram. Þangað vorum
við mættir á hádegi, en leikurinn átti að hefjast klukkan 2.
Að visu runnu fjórar grimur á mannskapinn i strætisvagninum, þvi
enginn vissi hvar út skyldi stigið. En heimsborgarinn Guðjón
Ingvi er ýmsu vanur og lét þetta ekki á sig fá, heldur arkaði
til bilstjórans og spurði til vegar. Kunnum við honum okkar
bestu þakkir fyrir.
Eftir umræður og upphitun, hina frægu Jenka upphitun, lákum
við, 11 taugaveikibræður, inn á leikvanginn við dynjandi lófatak
'"’rfárra skagfirskra sveitavarga, er mættir voru til að hvetja
sina menn.
18