Muninn - 01.03.1978, Síða 19

Leikurinn hófst stundvíslega kl. 2 og byrjaði með þungri sókn
af hálfu norðanmanna. Það breyttist þó fljótlega, og smám saman
náðu andstæðingarnir öllum tökum á leiknum. Eftir skamma stund
var dæmd aukaspyrna á okkur. Leikmaður, ónafngreindur, þrumaði
knettinum í höfuð eins samherja síns og okkur til hrellingar
stefndi knötturinn í hægra hornið efst. Psí.. hann small í hlið-
arnetinu, en dómarinn flautaði á rangstöðu og létti okkur þá stórum.
Ármúlaskólinn hélt uppteknum hætti og sótti fast, en án mark-
tækifæra, um það sáu þeir Árni og Stjáni sem stóðu sig af stakri
prýði í vörninni. LÍða tók á fyrri hálfleik, örfáar sóknir okkar
runnu allar langt út í sandinn, enda auðn mikil í nágrenni vallar-
ins. En svo rann stóra stundin upp. Árni tók aukaspyrnu á miðju
vallarins, sendi glæsilegan, háan bolta inn í, en Husvíkingurinn
Ingólfur Freysson skallaði knöttinn hið bráðasta frá markinu. En
ekki voru öll kurl enn komin til grafar. Hinr. harðskeytti og
fífldjarfi tengiliður ÍMA, Helgi Indriðason, lyfti sér hæð sína
frá jörðu og sendi glæsilega kollspyrnu til drykkjufélaga síns,
Sigurjóns Magnússonar, sem sýndi eins og hans er vani, skagfirska
snilldartakta, afgreiddi boltann af mergjuðu sjálfstrausti og með
fagurfræðilegri bolvindu og vitanlega fótsveiflu, í átt að net-
möskvum andstæðinganna. Áhorfendur misstu hjörtu sín langt nið-
ur í buxnaskálmar en þau tóku fljótlega fjörkipp á réttan stað
þegar blaðran þandi trollið neðst í horninu fjær. Hvað við fögn-
uðum. Siggi lét sig falla þyngdarlaust á móður Jörð, spratt upp
aftur samstundis og tók á rás. Fylgir það sögunni að sjálfur
hafi hann hleypt 3 lausum púðurskotum með óæðri endanum sér til
heiðurs, rauk þá allur kvíði út í veður og leystan vind Sigurjóns.
Við það reiddist dómarinn og flautaði eigi löngu síðar til hálf-
leiks. íhálfleik var stálinu að sjálfsögðu stappað í menn og
hver og einn sór þess dýran eið að sigra, ellegar éta yfir sig
af fölskum héra.
Eftir léttan jenkadans og þar að lútandi söng, héldu leik-
menn þrungnir ungmennafélagsanda og bindindishugsjónum inn á
leikvanginn. Við áttum undan goiu ao sæKju, eii eixgu ao sióur var
róðurinn þungur. Barátta og aftur barátta sat í fyrirrúmi.
Leikurinn var hálf symmetriskur um hálfleik, allt sótti í sama
horfið, andstæðingarnir sóttu, við vörðumst. Var þó mál manna
að dómarinn hefði sleppt allgreinilegri vítaspyrnu, er spjalda-
Erni Ragnarssyni var gróflega hrint í opnu færi innan vitateigs.
En leikurinn hélt áfram, timinn leið hægt og bitandi, alla vega
hægt.
19