Muninn - 01.03.1978, Blaðsíða 30

UM NAUÐSYN P'OLITÍSKRAR VITUNDARFRÆÐI
Það er skoðun mín aó meginþorri íslendinga þjáist af þeirri
tegund hugfötlunar sem birtist í almennum skilningsskorti á öllu
sem viðkemur samfélagsferlum og stöðu mannsins í þjóðfélaginu.
Framkomin vöntun lýsir sér þannig að meirihluti þegnanna er villu-
ráfandi og hringsólandi meðan minni hlutinn beinir athygli sinni
aó kjötkötlunum, fiskar upp vænstu beinin og grefur þau gjarnan í
erlendri grund. Síðan þegar meirihlutinn kemur sársvangur úr þoku-
rápinu bíður þeirra ekkert annað en þunnt soðið og nöguð bein.
Þetta er alvarlegur ljóður á ’fetéttlausu þjóðfélagi" eii s og Mogginn
orðar það þegar hann er ekki að tala um stéttasamvinnu. (Hugtakið
stétt er með afbrigðum afstætt ef marka má millieyrnastarfsemi
þeirra sjálfstæðismanna).
En hvernig má annað vera þegar fólk nýtur engrar upplýsingar
í pólitískum vitundarfræðum. Fjölmiðlar eru ýmist uppfullir meó
lygi um þessi málefni eða þá hlutlausir í þess orðs brengluðustu
nerkingu.
Menntakerfið gefur litla sem enga möguleika á því að menn nái
’ttunum, enda tilheyra höfundar þess ofangreindum beinaþjófum.
i?r lýðræðisfyrirkomulag. (Eða er ekki svo?) Hvaða geigvænlegt
ferli liggur á bak vió þennan þjóðfélagsupptypping?
1. Braskarar af 1. gráðu.
2. Braskarar af 2. gráðu.
3. Bitlingalýður og montrassar.
4. Vinnandi fólk.
Þaó er óþarfi að rökstyðja þennan upptypping, því það er ekki
í tísku núna að rökstyðja myndprjál. (Sbr. súlnauppdigtur háskóla-
prófessors nokkurs í sjónvarpi nýlega).
Eitthvað verður að gera gegn þessum ósköpum. Það verður að
taka upp tafarlaust kennslu í pólitískri vitundarfræði, þannig að
hver þjóðfélagsþegn geti gert sér grein fyrir stöðu sinni í sam-
félaginu og séð í hverju hagsmunir hans séu fólgnir.
NÚ vil ég skora á alla umbótasinna sem trúa á kraftaverk og
hagstæða fyrirburði innan hins borgaralega þingræðis að sameinast
im kröfuna um pólitíska vitundarfræði. Þá kynni ef til vill ein-
hvern tíma að renna upp sá kosningadagur, að allir vissu hvað þeir
væru að kjósa.
30