Kirkjuritið - 01.10.1935, Side 35

KirkjuritiS.
GEGN SAMSTEYPUM PRESTAKALLA.
Kirkjufundurinn í vor lýsti vel afstöðu þjóðarinnar til frum-
varps launamálanefndar um samsteypur prestakalla, ])ví aS hver
heilvita maður hlýtur að skilja, að söfnuðir þjóðarinnar og þjðð-
in eru eitt og hið sama. Öli atkvæði fulltrúa safnaðanna voru á
móti eindregið og hiklaust. Jafnframt bárust fundinum skýrar
og skorinorðar ályktanir safnaðarfunda víðsvegar að af landinu,
allar gegn samsteypunum. Fylgdu sumum þeirra greinargjörðir
og þungvæg rök.
í Kirkjuritinu er ekki rúm til að birta þessar samþyktir í heild
sinni, og væru þær þó verðar þess. Aðeins skai skýrt lil dæmis
frá fáeinum þeirra.
Á aðalfundi Grenjaðarstaðarsafnaðar var samþykt með sam-
hljóða atkvæðum ]jessi yfirlýsing:
„Fundurinn mótmælir eindregið þeirri tillögu, sem fram er
komin á Aiþingi, að leggja niður Grenjaðarstaðarprestakall, og
tjáir sig mótfallinn þeirri prestafækkun, sem gert er ráð fyrir i
tillögum launamálanefndar“.
Svo hljóðandi greinargerð fylgdi:
„Á bak við yfirlýsinguna stendur eindreginn vilji safnaðarins
og sú ósk, að prestakallið verði ekki iagt niður. i.iggja til þess
gild rök, sem j)ó verða ekki rakin hér sökum þess, að þau liggja
ljósl fyrir hverjum þeim, sem hugsa vill um málið með góðvild
og skilningi. Á eitt atriði skal þó bent vegna ])ess, að það er ekki
eins almenns eðlis og önnur atriði málsins, en liefir þó mikla
þýðingu að áliti safnaðarins. Því er haldið fram, að vegna vega-
bóta sé tiltölulega auðvelt, að Húsavíkurprestur þjóni á Grenj-
aðarstað. Nokkur reynsla er fengin um þetta. Veturinn 1929—30
þjónaði Húsavíkurprestur Grenjaðarstað. Um veturinn átti að
jarðsyngja að Grenjaðarstað. Fólkið kom á tilteknum tíma og
beið, en presturinn kom ekki. Ófærð og óveður hamlaði för hans,
svo að hann komst ekki í tæka tíð. Var þetta þó maður á létt-
asta skeiði og vanur gönguferðum. Eftir daglanga hið varð fólk-
ið að hverfa heim án þess jarðarförin færi fram. Þessi varð
leynslan þá, og svipað kom fyrir oftar. En foreldrar, sem fylgja
barni sinu tii grafar, eru lostnir þeim harmi, seni ekki er rétt