Kirkjuritið - 01.12.1941, Síða 3

Kirkjuritið.
Nóttim helga.
Ég stjörmi lít í aasturátt,
sem allan fegrar geiminn.
1 dag hún breytir dimmri nátt
og dreifir Ijósi’ um heiminn.
Ég hegri lofsöng himni frá
og helgar raddir áma,
sem boða drottins dgrð að sjá
og drottins vegsemd róma.
Hvað boðar þessi birta öll
og björtu englaraddir?
Hví Ijómar alt í hregsi og höll
og hugir barna gladdir?
— / lágri jötu liggur sveinn,
sem Ijómar skærra’ en sólin,
hann ber ei fagran búning neinn,
en boðar kristnum jólin.
Ég undur lít, Guðs einkason
sem ungbarn reifum vafið.
Minn hugur fgllist helgri von,
í hjarta’ er undrið grafið.
Ó, hvílík ást á hrjáðum heim
sinn helga son að gefa,
og heita blessun börnum þeim,
er boð lians vilja ei efa.