Kirkjuritið - 01.12.1941, Blaðsíða 11

Kirkjuritið.
Jólahugsanir.
401
þessa blessun sína vill hann gefa börnunum ekki síður
en þeim fullorðnu. Er gott að minnast þess á barnahátíð-
inni, jólunum. Þetta er eitt mesta mál okkar mannanna.
Hverri kynslóð er trúað fyrir æsku næstu kynslóðar.
Börnin eru lögð á vald hennar, umkomulaus og varnar-
laus. Hún flytur þau með sér þá leið, sem hún fer sjálf,
hvort sem það er leiðin til lifsins eða ekki. Þess vegna
getur engin kynslóð leyft börnunum að koma til meistara
síns, nema hún gangi sjálf á vegum hans — lifi í anda
hans. Og það er vissulega holt fyrir okkur, eins og aðra,
að gera okkur grein fyrir því, hvernig við berum þá á-
byrgð, sem á oldcur hvílir í þessum efnum. Ekkert Jiykir
verra en að hregðast þvi trausti, sem til manns er borið
og að níðast á þeim, sem er varnarlaus. Hér er liinum
vöxnu og uppkomnu trúað fyrir nýju fólki, sem er varn-
arlaust fyrir. Þér er falið og þér er treyst til að leiða
það til lífsins. Hvert gengur þú?
Mér koma í hug tvær undurfallegar vísur. Islenzkur
mentamaður, sem nú er dáinn fyrir nokkurum árum, slcrif-
aði þær í vísnabók dóttur sinnar. Þær eru svona:
Láttu ekki í bók þína
letra nema það,
sem geyma viltu gullrúnum
greypt í hjartastað.
Láttu ekki í hjarta þitt
letra önnur mál
en þau, sem Guð og fegurðina
festa í þinni sál.
Þetta vildu eflaust allir feður og allar mæður mæla við
börn sín. En hver ábyrgist, að þessar bænir geti ræzt?
Bækur barnanna liggja opnar fyrir öllum, sem um ganga,
og því miður skrifar samtíð okkar ýms mál önnur en
þau, sem festa Guð og fegurðina i sál barnsins. En hefir
þú athugað mikilvægi þessa? Hefur þú gert þér ljóst, að