Kirkjuritið - 01.12.1941, Blaðsíða 23

Kirkjuritið.
Höfuðdrættir í æfi Jesú.
413
hræddist hvergi, þótt liann vissi sig standa þar aleinn gegn
sameinuðu valdi liinna, svo mikið sem það var. Öll sú
harátta er lærdómsrík, og það er ekki sízt lærdómsríkt
að kynnast Jesú sem bardagamanni. Hann stendur þar al-
einn — sagði ég. Aldrei hefir nokkur maður staðið jafn
einn uppi og hann í skæðri baráttu. Það er eins og læri-
sveinar hans komi þar hvergi nærri eða taki þátt i bar-
áttunni með honum. Og ávalt berst liann með opnum
hjálmi og skygðum vopnuin anda og orðs. Öll vélabrögð
fjandmanna sinna fær hann staðist, við öllum tálsnörum
þeirra fær hann séð í tima, með örfáum orðum snýr hann
einatt vopnin úr höndunum á þeim. Aldrei þarf hann að
grípa til bragða, aldrei beitir hann þá undirhyggju eða
vélum, og aldrei gleymir hann málefninu yfir mönnun-
um. Hann lieggur fast, og vopn hans bíta vel, og fjand-
menn hans verða sífelt undir í viðureigninni.
Og þó er tvísýna á, hverra sigurinn verði að lokum. Svo
var andlegum hag þjóðarinnar komið, svo föstum tökum
höfðu andlegu leiðtogarnir nú náð á þjóðinni. Bundin viðj-
um fáfræði, vanafestu og þrælsótta var þjóðin of háð valdi
leiðtoga sinna til þess, að hún gæti slitið sig lausa. Hún
áleit það æðsta vott guðrækninnar að fylgja leiðtogum
sínum i einu og öllu, og þegar hún sér, hvernig þeir snú-
asl i gegn Jesú, kemur óðar hik á hana, fráhvarfið hvrj-
ar og aðsóknin að Jesú minkar. Þó lætur Jesús elcki hug-
fallast. Hann kennir í brjósti um lýðinn. Takist ekki að
ná honum úr greipum leiðtoganna, á lýðurinn sér enga
viðreisnar von.
Tortryggingar urðu nú helzta vopnið í höndum fjand-
manna Jesú. Hvert tækifæri, sem býðst til að gera Jesúm
og starf hans tortryggilegt, er óðara gripið og notað. Og
því miður verður þeim alt of mikið ágengt.
Vér þekkjum of vel þessar tilraunir fræðimannanna
til þess að ástæða sé að draga fram einstök dæmi. Þó skal
hér bent á tvö. Jesús hafði læknað mann á hvildardegi.