Kirkjuritið - 01.04.1955, Blaðsíða 10

152
KIRKJURITIÐ
Eða skyldi enn vanta á Kristsþjáningarnar?
Skyldi mannkynið enn eiga eftir að líða styrjöld eða
styrjaldir, áður en það fær að innganga í dýrðina í fylgd
með sínum blessaða foringja, sem gaf regluna einföldu:
Leitið fyrst Guðs ríkis ... þá mun allt annað veitast yður!
En fyrr eða síðar rennur upp páskadagur.
I fullu trausti eigum vér á hverjum páskum að endur-
nýja vissu vora um sigrandi mátt upprisunnar eftir þján-
ingar.
Langi frjádagur. Það er því miður mikið réttnefni.
En páskadagurinn fer á eftir. Og þó að mennirnir
vakni ekki fyrr en að kvöldi páskadagsins, eftir að hjörtu
þeirra hafa farið að brenna við orð hins upprisna, þá
mun alls böls batna, er þeir þekkja hann.
Þá verður um alla jörð heilsast með páskakveðjunni
fögru:
Hann er upp risinn!
Hann er sannarlega. upp risinn!
*
Lofgjörðarvers.
Ó, þú sem komst úr þinni dýrö
og þáðir líf á vorri jörð,
um eilífð sé þér einum skýrð
af öUum tungum þakkargjörð.