Kirkjuritið - 01.04.1955, Síða 44

186
KIRKJURITIÐ
en þeir fáu, sem eru „uppi við orgelið", keppast við að þegja
og láta sér máske leiðast, ef þeir þá leita sér ekki dægrastytt-
ingar í því, að setja út á sönginn og söngmennina. Það virðist
því verkefni næstu áranna, að fá almenna þátttöku í sálma-
söngnum í kirkjum landsins. Kirkjurnar þurfa endilega að
eignast eins margar sálmabækur eins og sætin eru mörg í
þeim, hverri fyrir sig. Bókunum þarf að útbýta í messubyrjun
með tilmælum um öfluga þátttöku í söngnum. Þátttakan myndi
þá fara smám saman vaxandi, og naumast myndi þess langt að
bíða, að „kirkjan ómaði öll“. Oss Islendingum er yfirleitt gefin
góð söngrödd í vöggugjöf. Sannarlega eigum vér að nota hana
í kirkjum vorum. Hvílíkur munur er á „syngjandi kirkju“ og
„þegjandi kirkju“! Hvílíkur munur á þeirri guðsþjónustu, þar
sem svo að segja allir taka þátt í söngnum, eða þeirri, þar
sem aðeins fáir syngja, en fjöldinn þegir! — Látum nú senn
verða þáttaskil. Förum eftir hinni postullegu áminningu um
að „ávarpa hver annan meö sálmum, lofsöngvum og andlegum
ljóöum“. Hjörtun taka þá að slá undir. Þar verður „sungið og
leikið fyrir Drottni". Þú ferð ekki erindisleysu í kirkju þína,
ef þú tekur þátt í lofsöngnum. Fyrr eða síðar muntu reyna
það, sem í sálminum stendur:
Þúsundir daga, holdið er haga hyggur bezt sér,
geta líkzt eigi Guðs einum degi, glaðir þá vér
lyftum í hæðir með heilögum söng
hjörtum úr veraldar umsvifa þröng.
Komdu í kirkju, hvernig sem þú svarar spurningunni. Taktu
þátt í söngnum! — Guð blessi oss kirkjugönguna!
*
Guðniundur Óli Ólafsson
guðfræðikandidat var kosinn 13. marz lögmætri kosningu
prestur í Skálholtsprestakalli.