Kirkjuritið - 01.11.1957, Side 28

410
KIRKJURITIÐ
Lifandi Guð, í þíns helgidóms hús
hugurinn stefnir til lofgjörðar fús.
Hversu yndislegir eru bústaðir þínir, Drottinn hersveitanna,
sálu mína langaði til, já hún þráði forgarða Drottins. Þannig
hefst 84. sálmur Davíðs, sem einmitt hefir innblásið sálma-
skáldið, sem orti hinn undurfagra sálm, sem vér sungum hér
áðan. Og á liðnum öldum hafa þúsundir þúsunda tekið boði
Drottins með gleði og tekið imdir lofgjörðarsálminn í húsi
Drottins af hjartans grunni.
* * *
Fyrir fáum dögum var ég beðinn að sýna erlendum manni
nokkrar af kirkjum höfuðborgarinnar. Það var næsta dapurlegt
að koma að hverri kirkjunni á fætur annarri, — háskólakapell-
unni, Neskirkju, Dómkirkjunni, — öllum harðlæstum. Ég spurði
manninn, sem mér tókst að ná til að ljúka upp harðlæstum
hliðum Neskirkju, einnar hinnar sérstæðustu kirkju hér á landi,
hvernig á því gæti staðið, að kirkjumar væm yfirleitt alltaf
harðlæstar, svo að það kostaði oft mikla fyrirhöfn að komast
í þær. Hann svaraði því til, að kirkjumar yrðu að vera læstar
vegna bamanna, sem annars mundu ganga þar illa um og
jafnvel valda skemmdum. Höfum vér svikizt um að gefa þeim
gott fordæmi með því að fara sjálfir til kirkju eða höfum vér
gleymt að taka böm vor með, þegar vér fórum til kirkju? Hvem-
ig stendur á því, að bömin skuli ekki læra að umgangast hið
heilaga Guðs hús með virðingu og lotningu? Ég gat ekki hætt
að hugsa um þetta, þegar kirkjuhliðum Neskirkju var skellt í
lás á eftir mér. Næst komum við að hinni rómversk kaþólsku
Kristskirkju í Landakoti. Þessar tvær kirkjur em miklar and-
stæður. Hin fyrmefnda er einföld, stílhrein og skrautlaus, en
rómversk kaþólska kirkjan er um of fyllt af líkneskjum, margs
konar skrauti og blómum, en eitt hafði hún tvímælalaust fram
yfir hina: Hún var opin. Þarna vora allir velkomnir, ungir og
gamlir, seint og snemma, bæði til að sjá kirkjuna og eins til
að eiga þar kyrrláta bænastund. Vér hljótum að geta innrætt