Kirkjuritið - 01.05.1964, Blaðsíða 8

198 KIRKJUIUTin
bófaflokks. Þjóðarsamvizkan liafði ekki fengið þá lífsnæringu,
er nauðsynleg var, og því var hún sljó og sofin á stund liinnar
miklu prófraunar. Þannig liefði transt og öflugt kristið almenn-
ingsálit þessarar ógæfusömu þjóðar getað forðað mannkyni frá
stærsta slysi og mesta böli veraldarsögunnar.
Þó ef til vill megi segja, að minni líkur séu til að hliðstæð
ódæmi muni endurtaka sig, þá er þó engin trygging fyrir því,
þar sem afkristnun á annað borð gerist. Og því báþróaðri, sem
liin ytri menning þjóðanna er, því meira sem vald stálsins og
hinnar jörmunefldu kjarn- og vetniorku er, þeim mun meira
ríður á að björtu og hugir valdsdrottnanna séu böndluð af kær-
leiksbugsjón Krists.
Þess vegna ættu allar þjóðir jarðar að nema dýrmætan lær-
dóm af þessum hörmulegu mistökum liinnar þýzku þjóðar,
einnig vér Islendingar.
Hefur þá afkristnun átt sér stað hjá oss, böfuin vér samtímis
því sem vér sækjum bratt fram tiJ velferðarríkis, látið það
benda oss að afrækja fornhelga arfleifð?
Þessi spurning ætti að brenna hverjum sönnum Islendingi í
hjarta.
I uppliafi þessarar greinar var minnzt á mjög svo þverrandi
beimilisguðrækni vor Islendinga. Hver er kominn til að vega og
meta það tjón, er slík afræksla lielgra siða veldur?
Því óumdeilanlega Iilýtur heimilið að verða um ófyrirsjáan-
lega framtíð athvarf vort og skjól í stormum og bretviðrum b'fs-
ins. Það skiptir því ekki litlu, að það athvarf sé gott og öruggt-
Heimilið er vissulega vermireitur Iiinna ungu sálna. Þar stígur
barnið sín fyrstu skref, þar fær það fyrstu mótun sína, og mestu
skiptir framtíð þess, að sú mótun sé holl, að uppeldisáhrifin seu
jákvæð, í liollustu við lífið og þjónustu við böfund þess. —'
Þess vegna er ábyrgð foreldra og uppalenda svo óendanlega
mikil, ef til vill sú mesta, sem lífið býður upp á, en jafnframt er
blutskipti foreldrisins ein mesta bamingja og tign lífsins. Bæn-
arorð af móðurvörum eru jafnan fyrstu kristnu áhrif einstak-
lingsins. Af trúaðri, trúfastri og ábyrgri móður er lagður grund-
völlur bins trúarlega uppeldis. Það er síðar blutverk prestsins
sem fulltrúa kirkjunnar að byggja á þeim grundvelli. Og liversu
miklu betur tekst til í þeim efnum, þar sem liin trúfasta inóðir