Kirkjuritið - 01.05.1964, Blaðsíða 10

200
KtRKJlTHlTIt)
ann að sækja. En kirkja Krists vill liiklaust leggja til þessarar
atlögu í trausti þess, að hún hafi að bjóða það sem er óendanlega
miklu betra en það, sem áróðursmenn skemmtilífsins hafa á
boðstólum.
Og kirkjan hefur þegar hafið þessa atlögu. Sönnun þess er
umfangsmikil æskulýðsstarfsemi á vegum kirkjunnar: stofnun
kristilegra æskulýðsfélaga í söfnuðum, vinnubúðir, nemenda-
skipti við útlönd o. fl., sérstakur æskulýðsdagur, helgidagur, ]>á
er kirkjan kallar unga fólkið til helgra tíða.
Óefað mun þetta æskulýðsstarf kirkjunnar, þetta starf, sem
liefur það eina mark: að fylkja æsku íslands undir merki Jesú
Krists, njóta villiollrar afstöðn þorra manna, enda sízt að undra,
svo brýn sem þörfin er fyrir slíkt slarf. Og því fleiri vígi, sem
vinnast frá höfuðandstæðingunum, áróðursskálkum skemmtilífs-
ins, því meiri von um að björt framtíð og gifta verði lilutskipti
hins unga íslands.
En hvað' um oss, sem fullorðnir erum, liver eru áhrif Krists
vor á meðal? Erum vér öli trúr söfnuður hans, ávallt reiðubú-
in að lúta vilja lians og hlýða, þegar liann kallar, — kallar oss
til Jrjónustu og fórna fyrir sig?
Því miður er æðimargt í þjóðlífinu, er gefur til kynna, að of-
annefndri spurningu verði að svara með neii. Eða livað á maður
að segja um fjármálalmeykslin, sem annað slagið eru að komast
upp, sum hver á háum stöðum? Eða hvað um alla lausungina,
allt skemmtanafarganið, drykkjuskapinn? Eða hvað um alla
tízkustraumana á hinum ólíkustu sviðum, þetta fyrirbæri, sein
er svo undrafljótt að fella menn í andlega ánauðarfjötra? Eða
livað um hið pólitíska ofstæki og alla sundrungina, sem það
leiðir af sér, já, allar hinar kærleikssnauðu deilur á opinberum
vettvangi, deilur, þar sem sá þykist mestur, sem slyngastur er að
reyta mannorðið af andstæðingnum?
Allt þetta ber að mínu viti órækan vott um, að áhrif Krists
á þjóðlíf vort eru alltof lítil. Hið góða súrdeig hefur ekki fengið
að sýra allt brauðið. Ymsir mætir menn telja og, að jafnvel sé
um beina afkristnun að ræða með Jjjóð vorri á síðustu áratug-
um. 1 því sambandi er oss nauðsyn að minnast Jteirrar öfugjn'ó-
unar þýzku þjóðarinnar, er fæddi af sér Nazismann, og áðnr var
að vikið.