Kirkjuritið - 01.05.1964, Blaðsíða 24

SigurSur Kristjánsson:
Viðtal við sveitarhöfðingja
Fyrir skömmu var liér á ferð og heimsótti mig, Páll Pálsson,
hreppstjóri, Þúfum í Reykjafjarðarhreppi. Notaði ég þá tæki-
færið og lagði fyrir hann nokkrar spurningar í sambandi við
hin mörgu félagsmálastörf hans, einkanlega þau, sem kirkju-
málum viðkemur, en liann liefur látið sér annt um allt það,
sem þau mál snertir og er einlægur sonur þeirrar kirkju, sem
svo inargir forfeður hans hafa þjónað, margir þeirra af fremstu
mönnum þjóðarinnar á sínum tíma. Hann á einnig að telja til
æðstu vahlsmanna liennar á næstu öhlum, þannig er hann sjötti
maður frá séra Jóni Steingrímssyni, hinum merka og þjóðkunna
eldklerki. Fimmti maður er hann frá Ólafi Stephensen, stift-
amtmanni, valdamesta manni á sinni tíð hér á landi, fjórði niað-
ur er hann frá séra Þorvaldi Böðvarssyni, sáhnaskáldi í Holti-
Þá er liann þriðji maður frá Páli Melsteð, amtmanni og séra
Friðriki Eggerz í Akureyjum.
Hvar og hvenær ertu fæddur, Páll?
Ég er fæddur á Prestsbakka í Hrútafirði hinn 10. september
1891, sonur séra Páls Ólafssonar og Arndísar Pétursdóttur Egg'
erz. Frá Prestbakka fluttu foreldrar mínir í Vatnsfjörð 1901,
þar sem faðir minn var prestur til dauðadags 1928. Við fædd-
unist 14 systkinin, en 11 náðu fulltíðaaldri, þurfti ]>ví heimilið
mikils með. Faðir miiin hafði stórt bú á Presthakka, þar er líka
æðarvarp og selveiði, sem hvort tveggja var stundað með góð-
um árangri. Þá voru landkostir ekki minni í Vatnsfirði og
hlunnindi, sem kunnugt er, selalátur og æðarvarp. Dúntekja
var mikil í Vatnsfirði, enda liggur ein eyja undir staðinn, Borg-
arey. Mest man ég eftir 55 kg af dún þar, en frostaveturinn 1918