Kirkjuritið - 01.05.1964, Blaðsíða 28

Staðreynd andans
Ég las nýlega smágrein, sem snertir þær rannsóknir, sem
vikið var að ekki alls fyrir löngu Iiér í ritinu, að aðkallandi
væri á andlega sviðinu.
Dr. J. B. Rliine er maður nefndur og mun einna kunnastur
sálfræðinga, þeirra, sem nú eru uppi. Hann er forstöðumaður
rannsóknarstofnunar yfirskilvitlegra fyrirbæra, sem er ein deild
Duke liáskólans í Bandaríkjunum. Hann ritaði greinina, sem
ég nefndi og verður liér endursagt höfuð efni liennar, samkvænit
World Christian Digest:
„Við hjónin, sem erum lífeðlisfræðingar að mennt, tókuni
fyrir fjörutíu árum síðan að kynna okkur og rannsaka á vísinda-
Iegan liátt, hvort unnt muni vera að hafa samband við andlegan
lieim, eins og margir halda fram.
Þetta olli því, að við hurfum að Dukeháskóla og stofnuðuin
ásamt William McDougall til þeirra rannsókna á ESP — yfir-
skilvitlegum fyrirbærum -—, sem orðið liafa víðkunnar.
Við höfum komizt að því og fært sönnur á það með tilraun-
um, að allur persónuleiki mannsins verður ekki skýrður út fra
lífeðlislegu sjónarmiði. Hann getur öðlast þekkingu án þess að
skilningarvitin komi þar við sögu. Hann getur líka revnzt óháð-
ur tíma og rúmi. Þessi persónulegi eiginleiki er af fræðimönnuni
nefndur „psi“. Honum fylgir m. a. fjarhrifnigáfa, skyggni og
forvitrun.
Þar sem hér er um ólíffræðilegan mátt að ræða er ekkert þvi
til fyrirstöðu að kalla liann andlegan. Og nú vaknar spurningin:
tilheyrir hann þeim hluta mannsins, sem getur lifað af jiað, seni
vér köllum líkamlegan dauða?