Kirkjuritið - 01.04.1968, Blaðsíða 48
190
KIKKJURITIÐ
itlif
Kirkjan ug þjóSmálin.
Að loknu þessu skörulega ávarpi f'ormaniis og ársskýrslu kal1’
Jiófust umræður um aðalmál fundarins: Kirkjan og þjóðm1^'
in. Séra Einar Guðnason prestur í Reykliolti, liafði framsög11
og minntist í uppliafi ræðu sinnar á þann bjartsýnisanda, sel1'
ríkt liafð'i með þjóðinni um og eftir síðustu aldamót. Þá liefð'1
menn vænzt batnandi lífs og batnandi lieims. En þrátt f>'rir
ýmsa Juigsjónamenn og störf þeirra liefðu þessar vonir biat$
izt. Tvær Jieimsstyrjaldir hefðu geisað síðan og lýðræði Q'r
frelsi væru í mikilli liættu. Mennirnir liefðu ekki reynzt trú*r
liugsjónum 19. aldarinnar.
Ef æskan bregzt, sagði ræðumaður, þá er það syndum fe^r
anna að kenna. Þeir liafa ekki búið æskuna nógu vel uB
Jífið og framtíðina.
lil þess að kirkjan og prestarnir geti náð betur og raU*1
Jiæfar til þjóðarinnar, er þess þörf að þeir láti þjóðin1'^111
meira til sín taka. Það er ekki ýkja langt síðan fjöldi presl;1
sat á Alþingi. Nú er svo komið að þar situr enginn prestur’
Og margir telja, að þeir megi þar livergi nærri konia. En A
þingi virðist ekki liafa ljatnað fyrir það, að prestar eru Ji°r^1!
ir þaðan, enda voru þeir Jöngum ágætustu kraftar þess, 11
fngugóðir, sáttfúsir og vönduðu vel verk sín. Eru minnkan 1
álirif prestanna á þingi vitni um álirifaleysi þeirra og kirkj
unnar í þjóðfélaginui' Sé svo þá er illa farið.
Ríki Krists þarf að eflast og góðir menu með guð í lijall‘í
þurfa að ráða tækni veraldar. Og svo framarlega, sem afskip*1
af þjóðmálum geta stutt vöxt þess, þarf kirkja og prestur a
vinna að þeim. Kirkjan má þar ekki verða utan garðs. Skyl1 ‘
liennar er að vinna sálir fyrir guðsríki. Hún þarf í hvívetna a
vinna að framgangi góðra mála í vorum lieimi og því einnlr
Játa þjóðmál til sín taka.
Við viljum ekki byltingar, lieldur þróun. Kirkjan a ll?
kenna fólkinu að elska lýðræðisskipulagið. Prestar þurfa ll
ræða þjóðmál og skipa nefndir til atliugunar á þeim, Se,‘
ályrktanir sem farið verður eftir. Hún á að styðja rétt U11
magnans, en lausnarorðið verður þó alltaf: liugarfarsbrey'ti11^
Ef drottinn byggir ekki Inisið, erfiða smiðirnir til ónýtis- s
vinnur landi sínu bezt, sem honum þjónar.66
Miklar og fjörugar umræður urðu um inálið og tóku marí’1