Kirkjuritið - 01.04.1968, Side 160
KlltKJUHITIl)
302
Eftir því sem altlur færist yfir, því dýrmætari verða minnii'r'
arnar um marga menn, sem við áttum samleið með um lengr1
eða skemmri tíma, menn, sem brugðu Ijósi á veginn og hfe'
blessun fylgdi.
Einn af þessum mönnum var sr. Friðrik Friðriksson, aeskn-
lýðsleiðtoginn og skáldið, vinur Guðs og vinur manna, andle?1
mikilmenni, er setti ekki aðeins spor á samtíð sína, beld'11
langa framtíð.
Sumar eftir sumar, um tveggja mánaða skeið, átti hann dvöl
í Vatnaskógi með drengjunum sínum, en milli sumarbúðaiu1*1
í skóginum og prestssetursins í Saurbæ er um 20 mínútna
gangur. Fór því ekki lijá því, að við befðum töluvert saman að
sælda, enda föst venja hans að sækja ávalt kirkju í Saurba’’
ásamt drengjaflokknum, þegar messað var. Voru það óskráð
lög, að bann prédikaði a. m. k. einu sinni á liverju sunin 1
kirkjunni. Auk þess lá leið mín oft í skóginn á kvöldsamkoiU'
ur, einkum er dvalarflokkar voru að kveðja, en yfir |ie1111
samkomum var meiri viðliafnarblær en ella og enn betur bl
þeirra vandað.
Það er bjartur, bljóður og lieiður júlídagur, vermdur af sól-
Fjörðurinn er blár og sléttur eins og fjallatjörn. Það er ihnui
úr jörð og af hálfþurri töðu; og bjarkaangan berst ofan fra
blíðinni. Fjöllin eru búin bláskikkjum, fuglakvak í lofti °r
frá sæ. Það er messudagur í Saurbæ, og sr. Friðrik ætlar að
prédika. Það þótti sjálfsagt að sýna honum þann sóma að
sækja vel kirkju, þegar liann prédikaði einu sinni á ári. Messa
liófst ávalt nákvæmlega kl. tvö. Nú er liún að verða bálftv°'
Mér verður litið upp til lilíðarinnar og Móadalsins, þar sein
fyrst sást til ferða skógarmanna. Flokkur manna kemur í allr'
sýn og gengur rösklega, enda undan brekku að fara. Hann f®r'
ist óðum nær. Nú gengur bann frambjá Gufugerði, BænasteiiU
og Hallgrímslind, niður með bæjarlæknum og er skammt und-
an. 1 fararbroddi er sr. Friðrik, nú nokkuð við aldur. Á efti1
lionum ganga drengirnir taktföstum gangi í skipulagðri fylh"
ingu. — Það var eins og herflokkur væri á ferð. Og vissuleg3
voru þetta stríðsmenn Krists, sem sr. Friðrik var að ala upP'
— Sýnin er ógleymanleg.
Sr. Friðrik lieldur inn í bæinn og býst liempu sinni, e»
drengirnir ganga beint í kirkju, ásamt safnaðarfólki, kurteisU