Kirkjuritið - 01.04.1968, Blaðsíða 72

KIRKJURITIÐ
214
greiðslu eins og brátt kom í ljós, og er það mál enn ekki
lykta leitt. Til embættiskostnaðar var veitt í fjárlögum (l
þúsund krónur í stað 210 þúsund áður og tóku nú prestar a
gerast menn með mönnum við ríkisjötuna, vora allt í e*flt.
farnir að liafa til bnífs og skeiðar. En auðvitað hvarf þeS“
gróði brátt eins og dögg fyrir sólu með vaxandi sköttun a 15 ^
um, sem prestar þurftu að kaupa á fárra ára fresti, eftir ^
liafa eyðilagt þá gömlu á veraldarinnar grýttu vegum. Þan1'1^
sá ríkisvaldið með klókskap við ágirnd prestanna, en sá gaI,t ,
óvinur sálnanna liafði mikið gaman af þessu og brosti að þ'
í bjarta sínu.
fíarizt vi(S bílanefndir. ,
Á þessum árum voru vaxandi bílaskattar notaðir til að a11
tekjur ríkissjóðs og var þó einkum reynt að troða rússnesk'111
bílum í presta, en þeir þráuðust við og kusu heldur að
sem Enok í eldlegri reið og ganga með Guði en aka v£*c
binna óguðlegu, og fylgir bér til gamans bréf frá skikkai'bv
um sveitapresti til innflutningsnefndar bifreiða í Reykja'1
sem þá var mikið vald í landinu. Hljóðar bréfið þannig'
„Ég Benjamín Kristjánsson, fyrir Guðs þolinmæði prestur í Eyjaf'f^'
sendi Innflutningsnefnd hifreiða í Reykjavík kveðju Guðs og ínína,
andi henni árs og friðar og að hún megi fara vaxandi í réttvísi og
kristilegum dyggðum í framkvæmd síns stórmegtuga emhættis. , r
Þakka ég, dandismenn, yðvart elskulegt tilskrif 11. jiessa mánaðar,
sem nefndin liefur af óendanlegri náð sinni gefið mér kost á innflutn* ^
leyfi fyrir fólksbifreið frá Rússlandi, sem enginn annar vill við l1"1,
þar sem ég hef heldur aldrei heðið nefndina um Sovjetbíl, leyfi
að minna liana á þessi ritningarinnar orð: „Hver er sá yöar á meðal, s
gefa mundi syni sinum stein, ef hann bæði um brauð, og hvort 1,1,11 ^j
liann gefa honum höggorm, ef liann bæði um fisk? Allt sem þ1'1
viljið að aðrir menn geri yður, það skulið þér og þeim gera.“
Það mun vera skýrt fram tekið í bréfum mínum til nefndarinnar, a
óskaði eftir innflutiiingi á bifreið frá Vestur-Evrópu eða Bandaríkj1'11
og kom þetta til af því, að ég hafði þá þegar athugað hinar rússU’ -
liifreiðar og gert mér grein fyrir því, að ég vildi þær ekki. ,, s
Stafaði þetta engan veginn af því, að ég óttaðist, að draugur ,,a ^g
mundi fylgja bílnum, því að vel treysti ég mér til að vígja hann, sV°
hann afreimdist. En liitt óttaðist ég sem aðrir, að örðugt gæti orðia
Iiald liílsins vegna skorts á varahlutum, og í öðru lagi svaraði bíll*nn 1 g
til þeirrar stærðar né útlits, sem ég hafði hugsað mér. Hafði ég l1"?'