Kirkjuritið - 01.07.1969, Blaðsíða 42

280
KIRKJURITIÐ
unglinga sækir kirkjur eð'a lætur sig safnaðarlífið nokkru
skipta.
Meira en % álitu að lífið liefði ákveðinn tilgang, einstakl-
ingurinn bæri ábyrgð á breytni sinui gagnvart öðrum og b'fi
sínu almennt talað.
Aðeins lielmingur bafði áliuga á umræðum snertandi lífs'
skoðanir og þjóðfélagsmál. Þriðjungur vildi fræðast um sam-
og séreinkenni trúarbragðanna.
Það var næsta almennt álit að nauðsynlegt væri að geta Iiaft
náið trúnaðarsamband við einhverja. Flestir treystu félögum
sínum í þeim efnum, margir foreldrum, en fáir vildu leita til
kennara, presta eða opinberra ráðunauta.
Niðurstaðan virðist Ijós. Þessir unglingar festa mest huganii
við það, sem mest er á dagskrá í blöðum og fjölmiðlunartækj-
um: heimsmálin og þau persónulegu vandamál, sem nú ber
oftast á góma.
Kirkjunni kemur vel að vita þetta til að geta betur náð tab
af æskunni og verið færari um að vísa lienni veginn.
Auðsætt er að siðgæðishugmyndir þessara unglinga eru af
kristnum toga, en þess eru næg dæmin livernig unnt er að
umbverfa lífsskoðun manna og rækta nýtt hugarfar með aHs
konar áróðri og jafnvel valdbeitingu. Þess vegna megum viði
sem brósum liappi að bafa skoðana- og tjáningafrelsi sízt vera
tómlátir um trú- og siðgæðismálin. Við erum skapendur fraiU'
tímans.
(Heimild: Vár kyrka).
Hverra er sökin?
Fyrir skömmu var umræða við fjögur ungmenni í sjónvarph111'
Þau voru á aldrinum 17—19 ára. Öll komu þau vel fyrir °r
svöruðu greiðlega og greindarlega þeim spurningum, sein
lagðar voru fyrir þau.
En flestum lilýtur að bafa fundizt mergur máls þeirra næsO'
óliugnanlegur.
Þau staðbæfðu að sum 13 ára börn, bvað þá eldri, væi'11
byrjuð að neyta víns. Og sögðu hiklaust að mikill hluti ungb
inga á þeirra eigin aldri drykki meira og minna vikulega'
Allur landslýður hefur heyrt frásagnirnar af hvítasunnu-