Kirkjuritið - 01.07.1969, Blaðsíða 10

248
KIRKJURITIÐ
anum, er ég gerðist prófdómari þar í sumuni kennslugreinum
Ásmundar prófessors. Hann var að sjálfsögðu J)á orðinn lærðari
maður í gðfræðivísindum en hann liafði veriö, Jiegar funduin
okkar bar fyrst saman í guðfræðideildinni. En maðurinn var
Iiinn sami og fyrr, meginþættir lians voru liinir sörnu og þegar
hann liafði tekið prestsvígslu og beðið með orðum liebreska
skáldsins: „Til þín hef ég sál mína, Drottinn Guð minn — Vísa
mér vegu þína — Lát mig ganga í sannleika þínum“. Á þessuni
meginstoðum stóð vísindaiðkun og kennsla Ásmundar prófess-
ors. Hann gekk að verkefninu með lotningu liins guðrækna al-
vöruinanns. Og vísindamanninuin var sannleikurinn fyrir öllu-
Hann hafði ungur gengið á liönd liinni frjálslyndu, vísinda-
legu guðfræði Jteirra tíma. Hann fylgdist vel með breytingurn,
sem orðið hafa á guðfræðinni síðan. Og lionum fannst fátt til
unt ýmsar breytingar. Fyrst og fremst af því, að hann fann
þeim ekki nægilega traustan grundvöll í kenningu Jesú sjális-
eins og fyrstn guðspjöllin þrjú flytja liana. „Lát mig ganga 1
sannleika þínum-“ liafði liann beöið á vígsludegi, og liann
reyndist hiklaus í hollustu sinni við það sem hann vissi satt i
lielgum vísindum, en hinu hafnaði hann. Hann var friðsaniu''
maður, en liann var stefnufastur. I Iiirðisbréfi sínu til presta og
prófasta, er liann tók biskupsdóm, skrifaði hann: „En á þa®
vil ég benda, að lieitar umræður og skiptar skoðanir um tru-
mál geta verið til góðs á ýmsan liátt og bera vitni um ]íf. Svo
var þegar í frumkristninni, og liefir átt sér stað á öllum ölduiu
kristninnnar síðan. Höfundur tilverunnar liefir gætt sálarlíf
mannanna svo mikilli fjölbreytni að Jtess er ekki að vænta*
að allir líti eins á málin, jafnvel ekki þau, sem lielgust eru-
Engir tveir menn um víða veröld liugsa á sama hátt. Auðleg*
lífsins er meiri en svo. Og betra er en molluloft, að livassii
vindar blási“.
Ásmundur biskup stóð föstum fótum á bjargi traustrar saiiu-
færingar, Jiegar livassir vindar blésu. Vér eigum dýrmætai
minningar um liógværan mann, sem kaus fremur livassa viuda
en molluloft.
Hann vildi, að á Islandi J)róaðist íslenzkt trúarlíf. Hau'i
liafði ýmugust á Jiví, að í trúarefnum værum vér að hlaupa
eftir liverju því, sem upp kæmi liverju sinni erlendis og 1
kirkjum annarra J)jóða. Ekki svo, að liann vildi lála íslenzku