Kirkjuritið - 01.07.1969, Blaðsíða 21

KIRKJURITIÐ
259
að niynd lians verði lifandi í liverju lijarta. Að öðrum kosti
naer prédikunin ekki tilgangi sínum“.
Frásagan af atburðinum við Sesareu Filippí, þegar Jesús
Feindi liiimi örlagaríku spurningu til lærisveina sinna: „Hvern
segið þið mig vera?“ var próf. Ásmundi sérstaklega hugstæð.
Játning Péturs við það tækifæri: „Þú ert Kristur, sonur liins
nfandi Guðs“, var lionum binn voldugasti vitnisburður.
Dýpst skoðað liygg ég, að þar hafi liann fundið þann grúnn-
tón fagnaðarerindisins, sem öll guðfræðikennsla, allur kristinn
Foðskapur lilaut að byggja á og ganga út frá. Þess vegna sagði
hann svo oft með orðum sálmaskáldsins:
„Þú ert allt, sem þarf ég, Kristur,
þig ef fæ ég, allt ég lilýt“.
Margar kennslustundir bjá prófessor Ásmundi bljóta ávallt
að verða minnistæðar. En skýrast stendur Iiann mér þó fyrir
bugarsjónum, þegar liann af beitum sefa ræddi við okkur um
hierleika Guðs í Ivristi og bjálpræðisverk lians okkur mönn-
l|num til lianda. Þá lifðuin við stundir, sem „helgaðar voru
himinsins náð“.
Það er ekki á mínu færi að fella dóm um prófessor Ásmund
Guðmundsson sem vísindamann í fræðigreinum sínum.
En í ræðu, sem prófessor Magnús Jónsson flutti á 65 ára
‘hiuaeli lians, kemst bann m. a. þannig að orði:
«Lærðari mann liefir Háskóli vor ekki fengið, bvorki í
Gamlatestamentis- né Nýjatestamentisfræðum, að öðrum ó-
Mstuðum. Bækur þær, sem bann liefir ritað og gefið út nm
[>au efni, standa alveg skrumlaust á efsta þrepi þess, sem í
Pehn fræðum er unnið á vorum tímum að lærdómi og vand-
'irkni, og væri óbætt að gefa þær út á livaða máli sein væri.
Þær yr3u a)]s staðar til sóma og í fremstu röð. Nefni ég þá
Serstaklega þrjár af þeim: Bók bans um samstofna guðspjöllin,
shýringar lians á Markúsarguðspjalli og bók um ævi Jesú. Þær
0,li niargra ára verk, studdar bæði bóklestri utan lands og
***nan, kennarareynslu og bæfileikum höfundarins. Ég segi
p'tla óbikað, og á þesu bef ég vit. Ég befi lesið það, sem ég
æfi yfjr komizt um þessi fræði. Ég veit, að ]iar er enginn full-
0,ninn og skoðanirnar eru mismunandi. En gildi verkanna
Cr eftir liæfileikum, vinnu og hófsemi í dómum“.