Kirkjuritið - 01.05.1970, Blaðsíða 42

232
KMtKJURITIÐ
vill annað’ eðli, eða erum vér fæddir mannætur? Kannske að
vér liöfum krókódílstennur, eð’a úlfsmaga?
Gerið yður í hugarlund, að þér ætluðuð að taka kristna trú!
Þá munduð þér snúa yður til kristins forstöðumanns og spyrj-
ast fyrir um livernig þér gætuð sótt kristnar samkomur og livað
þér ættuð að liafa með’ yður. Já, segið hann: Þú verður að’
hafa með þér lítið barn, sem brosir við hnífsegginni, brauð til
að þurrka upp blóð þess, Ijós og liund, og móður þína og
systur til ákveðins saurlifnaðar! Halda menn að slíkt liafi
komið fyrir?
En nú skal ég segja yður livers vegna þér getið trúað slíku
um oss kristna menn. Þetta er að vísu ógerlegt, en samt liefur
nokkuð svipað' verið' framið’, ekki af oss, heldur yður! Allt
fram á daga Tíberíusar fórnuðu menn Satúrnusi börnum 1
Afríku. Hengdu prestarnir þau upp í tré, en hermenn vorir
stóðu þar vörð og geta borið þessu vitni. Og í Gallíu fórnuðu
menn Merkúríusi gömlum mönnum. Já, höfuðguðinn Júpíter
drottnar í liöfuðborginni Róm, og er líkneski lians laugað
mannsblóði árlega. Svei, svarið þér, það er ekki annað blóð,
sem þar er fórnað, en þeirra manna, sem barist liafa við óarga
dýr! Jæja látum sem svo sé, en mannsblóð er það nú samt,
og ekki batnar Júpíter við það, að vera laugaður af blóði
illmenna.
Vér drepum ekki börn, en þér drepið þau eins og alkunn-
ugt er. Þér drekkið nýfæddum börnum, eða berið þau lil svo
að þau deyja liungurdauð’a, eða eru etin af hundum. Morð er
bannað á meðal vor, vér deyðum ekki einu sinni börn fyrir
fæðingu, en livað gerið þér í þeim efnum? Vér etum ekki
menn, Iivorki börn né fullorðna. En þér etið þó ket þeirra
villidýra, sem hámuðu í sig menn í kappleikjum. Þér sleikið
út um af græðgi í bjarnarmaga, sem er úttroðinn af manna-
keti! Hvernig ættum vér, sem höfum jafnvel óbeit á dýrsblóði
að neyta mannsblóðs?
Nei, herrar mínir, nú skal ég gefa yður gott ráð. Þér eruð
vanir að komast að því bvort vér séum kristnir með því, að
bjóða oss að færa líkneski keisarans reykelsisfórn. Neituin ver
því, telja menn oss kristna. Væri ekki betra að reyna livorl
vér vildum drekka mannsblóð? Ef vér sypum á því, og rennd-
um því niður af beztu lyst, þá værum vér sannir að sök.