Kirkjuritið - 01.04.1975, Blaðsíða 31

Urri þa5, hvernig opinberun hans eigi
sér stað. Hann hefur ekki afhent okkur
neina óumdeilanlega formúlu fyrir því,
hvernig skilja beri það ritsafn endanna
é milli, er hefur að geyma opinberun
hans.
Þegar dýpra er skyggnzt, er heldur
ekki við slíku að búast. Guð hefur gætt
tT|anninn tilteknum eigindum, — og
sett honum ákveðin takmörk. Guð op-
'aberast þeim manni, sem hann hefur
skapað þann veg búinn. Hann um-
turnar ekki þeim takmörkum, sem
^anninum eru sett, heldur talar hann
hl mannsins eins og maðurinn er. Og
jafnvel tiltölulega yfirborðsleg könnun
a ^nanninum leiðir það í Ijós, að hann
er þess alls ekki umkominn að skilja,
hvernig opinberun Guðs á sér stað.
Undanfarnar vikur hefur þó nokkuð
Verið um það talað í blöðum, að mönn-
Pum beri að ,,trúa“ ísamræmi við,,heil-
br'9ða skynsemi.“ Ekki er mér það að
fuHu Ijóst, hvað átt er við með þessari
staðhæfingu. En mig grunar, að þessi
0rð sé oft að finna í munni manna, er
hvorki hafa reynt að gera sér fulla
9rein fyrir því, hvað ,,trú“ er né ,,skyn-
semi.“ —
Hér ætti ekki að þurfa að fjölyrða um
fnnmanúel Kant né heldur um það, sem
hann segir um takmörk mannlegrar
skynsemi. Saklaust ætti það þó að
vera að riíja upp niðurstöðu hans:
Maðurinn íær alls ekki skilið þá veröld,
sem hann er borinn til. Grundvallarlög-
^él þeirrar veraldar eru vitsmunum
hans oívaxin.
þessi niðurstaða hefur ekki verið
hrakin, — mér vitanlega. Ég hygg
raunar, að lítið hafi farið fyrir tilraunum
til að hrekja hana yfirleitt. Hún er
löngu orðin eins konar sameign Vest-
urlandabúa, — liður í almennri mennt-
un fólks.
En auðvitað er hægt að ganga fram-
hjá þessari niðurstöðu og tala, eins og
ekkert hafi í skorizt um það að „trúa“
í samræmi við „heilbrigða skynsemi"
eða um að „styðja líf eftir dauða raun-
vísindalegum rökum.“ i) Yfirleitt er þó
nokkuð til af einkennilegu fólki, sem
gengur framhjá einföldustu niðurstöð-
um raunvísinda eða rökfræði. Enn er
eflaust hægt að finna menn, sem halda
því fram, að jörðin sé flöt. Það sé fjarri
mér að troða illsakir við þess háttar
fólk. Hins vegar getur það varla vænzt
þess, að nokkur Ijái því eyra til lengd-
ar. Enda heldur jörðin áfram að vera
hnöttur, hvað svo sem áliti þessa fólks
líður.
Maðurinn fær alls ekki skilið þá ver-
öld, sem hann er borinn til. Grundvall-
arlögmál þeirrar veraldar eru vitsmun-
um hans ofvaxin. En hvað ættu þá
„heilbrigð skynsemi" eða „raunvís-
índaleg rök“ að geta sagt um þann
Guð, sem að baki þessari veröld býr,
þann Guð, sem skóp heiminn og hefur
hann í hendi sér? Þegar nú sá Guð
gengur fram á foldu og mælir við
menn, hvernig fær þá maðurinn skilið
þann viðburð? Og hvaða möguleika
ætti maðurinn að hafa til að botna í
því, með hvaða hætti Guð hefur látið
samanskrifa þær bækur, er segja frá
aðdraganda þessa viðburðar og að
endingu frá viðburðinum sjálfum?
1) Sbr. grein sr. Þóris Stephensen, Mbl.16. mai.
29