Kirkjuritið - 01.04.1975, Blaðsíða 48

Um trú er í fyrsta lagi hægt að full-
yrða eitt: Sú trú, sem hér um ræðir er
trú kristinnar kirkju. Kristur er opin-
berun Guðdómsins og sú opinberun er
skráð á spjöld biblíunnar. Hún er því
mælistika okkar á það, hvað er rétt trú.
Kirkjudeild okkar er nefnd evange-
lisk-lúthersk kirkja, sem þýðir hin lút-
erska kirkja fagnaðarerindisins. í nafni
kirkjudeildar okkar felst, að trú okkar
er blblíutrú og vitneskja okkar um Guð
er því þaðan fengin. Af því sem þar
stendur má enginn draga né við auka.
Þetta leiðir í Ijós, að annað hvort má
skilja boðskap biblíunnar á marga
vegu eða menn hafa gert annaðhvort
að auka við hana eða af draga, nema
hvort tveggja sé.
Ef leiddur er fram munur á mótmæl-
endum og kaþólskum til dæmis, kem-
ur í Ijós, að kaþólskan er helst að því
leyti frábrugðin mótmælendatrú, sem
hún tekur postullega hefð og páfaúr-
skurði með til grundvöllunar við hlið
biblíunnar. Lengi skipti biblían þá ekki
höfuðmáli, heldur túlkun kirkjunnar á
henni. Lúther var búinn að vera nem-
andi í kaþólskum háskóla um hríð,
þegar hann fyrst sá biblíu og þá að-
eins á latínu.
Sá ágreiningur, sem hér var vikið
að áðan, vegna greinar sr. Heimis, er
augljóslega svo djúpstæður, að maður
fer að velta því fyrir sér, hvort eitthvað
óbiblíulegt hafi ekki blandast í, og ég
fullyrði að svo sé. Spíritismi, eins og
hann er í augum almennings, er trúar-
setning eða í bezta falli trúarheim-
speki blandað í illa upplýsta kristna
trúarvitund. Hann væri ekki svo sér-
stætt og annarlegt fyrirbæri í hinum
kristna heimi, og mann undraði, að
hann væri ekki algengari í kristnum
löndum en raun ber vitni, ef hann ætti
sér biblíulegar forsendur. Þó hafa
menn reynt að tína til tilvitnanir úr
biblíunni til að styðja málefni spíri-
tisma með, en þær standast þó ekki,
ef því víða samhengi er haldið, sem
þær standa í við boðun biblíunnar sem
heildar. Það er einnig alkunna, að
ýmsir hafa leikið þessa list á undan
andatrúarmönnum til litils ávinnings,
er til lengdar lætur.
Margir hafa bent á, að trú á frarn-
haldslíf grundvallað á spíritiskum fyrii'
bærum sé svo ríkt í trúarlífi þjóðarinn-
ar, að landsmönnum kynni að þykja
sem verið væri að ræna þá mikilsverð-
um hlutum, ef henni væri eytt, og víst
munu margir áhyggjufullir út af því, að
hún kunni að reynast bábylja. Sr. Heimi
er brigslað um það, að í því að hann
sýnir fram á, að kenningar spíritista
um framhaldslíf standist ekki, þá af-
neiti hann lífi eftir dauðann. Hér gætir
mikils misskilnings. Hvað sem öllum
sönnunum á framhaldslífi líður, þá er
það ekki framhalds-líf, sem máli skipt-
ir, heldur eilíft lif í samfélagi við Guð
í Kristi; aðeins í honum er það að öðl-
ast.
Einn andmælenda sr. Heimis varp-
aði fram þeirri spurningu, hvort nokk-
uð gleðilegra gæti hent prest, en að
vísindalegar sannanir fengjust fyrii'
framhaldslífi. Þessu verður hver að
svara fyrir sig, en ég tei það mér hæp-
inn ávinning. Kristur kom ekki til að
ávinna okkur framhaldslíf, slíkt væri 1
sjálfu sér enginn ávinningur, því hve-
nær fengi þá kristin sála frið frá baf'
áttunni við vald hins illa. Hversu lenð'
á hún enn að þurfa að standa í örvænt'
46