Kirkjuritið - 01.04.1975, Qupperneq 55

óska. Sú nauðung sölumennskunnar,
s®rn menn búa við nú á dögum grefur
undan siðferðisstyrknum að því leyti
að beinlínis er að því stefnt, að menn
Veiti ekki viðnám.
Nú er jafnframt að því að hyggja,
að það ístöðuleysi gagnvart efnisleg-
U|m verðmætum, sem hér er bryddað
a’ hefur jafnframt áhrif á afstöðu
manna til siðrænna verðmæta. Þessi
ö|n andlegu verðmæti geta fallið í
9engi ekki síður en hin efnislegu. Á
Umum stöðugrar endurnýjunar allra
hiuta eiga þau siðrænu gildi í vök að
Verjast, sem halda á lofti festu og
stöðuglyndi. Fyrr á tímum beinlínis
^núðu hin hörðu lífskjör menn til að
sýna af sér þolgæði og skapfestu, að
öðrum kosti beið þeirra ekki annað
h'utskipti en að veslast upp í volæði.
Hver ný kynslóð tók í arf hin erfiðu
lífskjör, en fékk um leið í vegarnesti
hs kjölfestu, sem fólgin er í hófstill-
in9u og þolgæði gegn aðsteðjandi
Vanda. Nú er þessu þveröfugt farið.
Hinar góðu ytri aðstæður ala á flestu
ööru en stöðuglyndi í fari manna. Ein-
sýrit er, að þessi gjörbreyttu skilyrði
f'l eflingar mikilvægra siðrænna gilda
snerta fjölskylduna beint og óbeint.
Fjölskyldan er sá félagshópur, sem
9erir hvað mestar kröfur til manna um
stöðuglyndi. Án gagnkvæms trúnaðar
hjóna, íoreldra og barna, án orð-
heldni og heiðarleika í hvívetna, og án
Þelgæðis andspænis óhjákvæmilegu
mótlæti, er farsælu fjölskyldulífi stefnt
i voða.
Ef við að lokum lítum örlítið nánar
á stöðu og hlutverk fjölskyldunnar í
'iösi kristilegrar siðfræði, þá skal eink-
Utn bent á eftirfarandi. Mjög hefur
gengið á hlutverk fjölskyldunnar, eins
og áður var rakið. Þó gegnir hún stöð-
ugt því hlutverki, sem ekki er á valdi
nokkurrar annarrar stofnunar í samfé-
laginu að gegna. Þetta hlutverk er
þeim mun mikilvægara, að það lýtur
að frumþörf mannsins fyrir náin per-
sónuleg tengsl, sem eru borin uppi af
gagnkvæmri ást, tillitssemi og virð-
ingu. í skjóli fjölskyldunnar er lagður
grunnur að þroska hins unga sem ein-
staklings og félagsveru, og þar eiga
hinir fullorðnu athvarf, sem veitir þeim
hvíld og gleði í dagsins önn. Bent
hefur verið á, að þetta hlutverk fjöl-
skyldunnar, að vera griðastaður hins
persónulega lífs, verði æ mikilvægara
eftir því sem borgarlíísmenningin, með
sínu ópersónulega svipmóti, lætur meir
að sér kveða.
Af framansögðu ætti Ijóst að vera,
að kristileg siðfræði hlýtur að láta sig
velferð fjölskyldunnar miklu varða.
Sem griðastaður einstaklingsins, sem
vernd gegn ópersónulegum öflum um-
hverfisins, er fjölskyldan veigamikill
þáttur í forsjón Guðs. Það er Guðs
vilji, að menn búi við skilyrði, sem efla
alhliða þroska þeirra og gera þeim
kleift að lifa mannsæmandi lífi. Kristin
trú leggur hins vegar þann skilning í
mannsæmandi lífskjör, að í því efni
séu efnaleg gæði ekki einhlítur mæli-
kvarði. Meira skipti þær aðstæður, sem
einstaklingnum eru skapaðar til and-
legs þroska, er verður grundvöllur að
farsælum samskiptum hans við aðra
menn. Þessar aðstæður verða senni-
lega seint skilgreindar til fulls, en full-
víst má þó telja, að velferð fjölskyld-
unnar verði ávallt talin á meðal hinna
mikilvægustu þátta.
53