Kirkjuritið - 01.04.1975, Qupperneq 56

Minning
Sr. Páll Þorleifsson,
f.v. prófastur
Það hefir dregist lengur en hæfir að
ég minnist tengdaföður míns, séra
Páls Þorleifssonar fyrrum prófasts á
Skinnastað. Dauða hans bar að með
skjótum hætti 19. ágúst 1974. Hann
var að koma frá guðsþjónustu, þar
sem hann hafði verið með vinum sín-
um í félagi fyrrverandi presta, þegar
hann kenndi lasleika síns. Hann var
fluttur á sjúkrahús um kvöldið, um
nóttina dó hann. Það var í eina skipt-
ið, sem hann gisti sjúkrahús.
Hann mun ætíð verða mér allra
manna minnistæðastur, ekki þó vegna
afburða gáfna sinna, þær hafði hann,
og ekki heldur vegna lærdóms sfns og
lífsvizku, þetta tvennt hafði hann þó í
ríkari mæli en flestir, heldur vegna
hógværðar sinnar, hún var meiri en
flestra, sem ég hef hitt á lífsleiðinni.
Börn og uppburðarlítið fólk urðu jafn-
ingjar hans, þegar hann ræddi við það,
hann varð þiggjandi þess og reiðubú-
inn að læra af því og öllum viðmæl-
endum sínum. Sr. Páll var fæddur 23.
ágúst 1898 í Hólum í Hornafirði, sonur
Þorleifs Jónssonar bónda þar og al-
þingismanns og konu hans, Sigurborg-
ar Sigurðardóttur. Hann tók stúdents-
próf frá Menntaskólanum í Reykjavík
1921 og kandidatspróf í guðfræði fjór-
um árum síðar, 1925.
Að loknu embættisprófi var hann
kennari við Gagnfræðaskólann á Akur-
eyri um nokkra mánaða skeið, í árs-
byrjun 1926 fór hann í námsferð suður
um Evrópu. Þegar hann kom heim úr
þeirri ferð fékk hann veitingu fyrir
Skinnastað í Norður Þingeyjarsýslu
frá 1. október 1926 og var vígður þang-
að 21. nóvember það ár. Hann þjónaði
Skinnastaðaprestakalli í 40 ár, eða til
1. október 1966. Skinnastaðarpresta-
kall er víðfeðmt og vegalengdir eru
langar á annexíur, lengst var þó í
Víðihól á Hólsfjöllum, eða um 60 kíló-
metrar og yfir eyðisand að fara. Við
þetta bættist aukaþjónusta í Raufar-
hafnarprestakalli um árabil, en þangað
eru 90 kílómetrar frá Skinnastað. En
séra Páll var góður ferðamaður, hvort
sem hann fór ríðandi eða gekk á skíð-
um, en þannig ferðaðist hann helm-
inginn af þjónustutíma sínum.
Sr. Páll var ekki framgjarn, en þó fór
ekki hjá því, að hann var valinn til for-
yztu í öllum málum, sem til heilla horfðu
í héraði sínu. í einkalífi var hann
mikill hamingjumaður. 26. júní 1930
kvæntist hann Guðrúnu Elísabetu Arn-
órsdóttur frá Staðarhrauni. Skinna-
staður var í þjóðbraut og er enn. Þar
var landsímastöð og pósthús, og með-
54