Kirkjuritið - 01.04.1975, Blaðsíða 64

til, að ég hef enga menn þekkt, sem
virtust skynja þetta betur né leggja á
það ríkari áherzlu en þeir, sem hvað
harðast voru skammaðir fyrir ,,rétta
trú.“
Hinu mun síra Gunnar vart neita, að
Jesús hafi skipt mönnum í réttláta og
rangláta. Og nú er mér því spurn:
Hverjir voru hinir réttlátu og hverjir
hinir ranglátu? — Og ennfremur: Hef-
ur síra Gunnari aldrei komið til hugar,
að hin bersynduga kona kynni að hafa
átt hina réttu trú? Hefur honum aldrei
flogið í hug, að einmitt þannig kynni
hin rétta trú að vera, eitthvað í lík-
ing við bersynduga konu, aðeins fátæk,
allslaus og þurfandi, óhrein og e. t. v.
illa þefjuð? Hefur honum aldrei hug-
kvæmzt, að slík væri sú fátækt and-
ans, sem Jesús sagði að ætti himna-
ríki, og rétttrúnaðarmenn væru að
reyna að koma þeim mikils verða boð-
skap til skila?
Síra Gunnar segir ófagra sögu af
presti einum á Jótlandi og fullyrðir, að
hún sé sönn. Mig langar að biðja
hann að gera nokkra frekari grein fyi"
ir sögunni og uppruna hennar. Ég hef
heyrt margar Ijótar sögur, sem sagð'
ar voru, gerðar ellegar færðar í stíl-
til þess að ófrægja fólk, — stundun1
góða presta. Ennfremur er mér svo
spurn, hvert erindi saga þessi muni
eiga í umræður um rétta trú hér úti e
íslandi. Telur síra Gunnar e. t. v., að
predikun og aðferð þessa nefnda-
danska prests sé hið sama og rétt'
trúnaður síra Hallgríms og meistara
Jóns. Ellegar á hann fremur við, að
maður þessi líkist einhverjum rétttrún-
aðarklerkum síðari tíma, svokölluðunn.
e. t. v. Helga Hálfdánarsyni, síra Jó'
hanni Þorkelssyni, síra Friðriki FriðrikS'
syni, síra Bjarna Jónssyni, vígslubisk'
upi, síra Þorsteini Briem — ellega1"
á hann einungis við mig eða e. t. ^
síra Heimi?
G. Ól. Öl.
62