Kirkjuritið - 01.04.1975, Qupperneq 71

og erlendis
^Ver er sannarlega kristinn
^aður?
^sssari spurningu svarar Alex John-
f- v. biskup aö Hamri í Noregi í
aðinu nVár Kirke“: Hver sé í raun
sannlega kristinn maður, veit Guð einn.
^n við verðum að miða við það, sem
1 'ían segir: ,,Sá, sem hefir soninn
efir lifið, sá, sem ekki hefir Guðs
s°n, hefir ekki lífiS.“ (Jóh. 5:12). Þetta
Vers er prófsteinninn.
Sé álit okkar það, að við höfum
OHinn og Iífið, þegar við göngum til
a aris, þá skulum við gera það með
ereði °9 játa syndir okkar. Auðvitað
eru ytri einkenni, er gefa til kynna,
Vort einhver er kristinn maður, en
P.au eru ekki fullkomin trygging. Ég
nefna fimm atriði, sem eru einkenni
'ns sanna kristna lífs og ekki má
skorta;
^1) Að sækja kirkju að staðaldri.
Að neyta altarissakramentisins.
^®nalíf 0g lestur Biblíunnar.
rík^fafir fÍar,T|una til þjónustu í Guðs
j. '' Þjónusta við náungann. Þessi
^nim atriði, er ég hefi nefnt, eru ekki
,u9suð, sem nýtt lögmál, en þau eru
Sarnhljóðan við Biblíuna, svo sem
^a má í Postulasögunni: ,,Og þeir
eu sor stöðuglega við kenning post-
þ^nna og samfélagið og brotning
seUj ^S'nS t3ænirnar-“ .. • ■ ■ og þeir
u eignir sínar og fjármuni og
skiptu því meðal allra eftir því, sem
hver hafði þörf til“ (Post. 2:42, 44).
Þessi fimm atriði eru augljós.
Fimmta atriðið er e. t. v. framandi ein-
hverjum. Aðalatriðið er, að sérhver
kristinn maður beri náunga sinn fyrir
brjósti og kristnir menn biðji Guð um
hjálp til að koma auga á þann, sem
þarfnast hjálpar þeirra dag hvern.
Öll önnur einkenni um kristindóm
eru mannasetningar. Þær geta haft
sína þýðingu, sem ,,evangelisk“ ráð
í sérstökum aðstæðum, en verði þau
að óhagganlegum lífsstíl, sem hindrar
venjulegt fólk í hinu kristna lífi, þá
er það skylda kirkjunnar að segja frá
því á augljósan hátt. Það hefi ég gert
að mínu leyti með þessum orðum.
Kirkja og stjórnmál
Per Lönning biskup kemst svo að orði
við „Morgenavisen", er hann svarar
spurningu um kirkju og stjórnmál:
Augljóst er, að vandræði geta steðj-
að að, þegar prestur tekur virkan þátt
í stjórnmálum, því að það verða ekki
allir sammála honum um stjórnmála-
skoðanir hans. Ég ætti e. t. v. að bæta
því við, að ég var mjög eftirvæntingar-
fullur um það, þegar ég varð dómpró-
fastur, hvernig fortíð mín sem stjórn-
málamanns yrði metin af söfnuðinum,
— en ég varð aldrei fyrir neinu hnjaski,
69