Kirkjuritið - 01.04.1975, Síða 72

svo að stjórnmálaafskipti þurfa ekki
a3 setja menn í vanda. Þó er þess að
geta, að sennilega er þetta með öðr-
um hætti, þegar menn eru að hætta
opinberum stjórnmálaafskiptum held-
ur en, er menn eru að hefja þátttöku
í stjórnmálavafstri.
— Er hætta á því, að predikunar-
stóllinn verði notaður sem ræðustóll
fyrir stjórnmálaskoðanir og til stjórn-
málaskilminga?
— Já, hætta er á því og er raunar
augljóst. Við höfum þó ekki kynnzt því
að neinu ráði hér í Noregi, en í Þýzka-
landi og raunar í öðrum löndum einnig
hefir þetta borið töluvert oft við á síð-
ari árum.
— Við megum aldrei nota predik-
unarstólinn fyrir flokkspólitískar skoð-
anir.
— Hér á landi eru stjórnmálahópar
sem leggja mikla áherzlu á að koma
samherjum sínum í sem flestar stöður
í þjóðfélaginu, — jafnvel er hætta á
því að þetta kunni að gerast innan
kirkjunnar. Er þetta ekki ærið varhuga-
vert?
— Við höfum ekki sannanir fyrir
því, að stjórnmálahópar hafi komið
sínum mönnum fyrir innan kirkjunnar.
Eftirtektarverður er þó hinn stóri hópur
róttækra guðfræðistúdenta.
Æskan nú á dögum er einkar næm
fyrir einstökum slagorðum. Margir
þessara róttæku stúdenta eru á valdi
lauslopalegrar róttækrar stjórnmála-
hugsjónar.
i Danmörku er nýlega komin út bók,
sem heitir: Guðfræði og þjóðfélag. í
bókinni er harðlega gagnrýnt það, sem
nefnt er borgaraleg guðfræði. Karl
Marx er hafinn í hæðir og höfundarnir
70
leggja áherzlu á socialiska guðfræði-
Þessi bók, sem skrifuð er af nokkrum
guðfræðinemum vekur menn sannar-
lega til umhugsunar.
Um sama efni
Kristen Kyrre Bremer biskup hefir
svarað spurningu um sama efni í
„Stavanger Aftenblad" og segir: Ég
hygg að kirkjan verði að halda fast
við séreinkenni sitt og hið einstæða
hlutverk að boða það, sem skiptir
mannkynið öllu máli. Hún hefir ekki
fengið neina sérstaka stjórnmálalega
dagskipun. Það, að kirkjan geti geng-
ið rakleitt og beina braut milli öfg'
anna, er næsta örðugt, en þó ekki ó-
fært, segir biskupinn.
— Ætti hún að hvetja kristna menn
til þess að taka ábyrga afstöðu í mál'
efnum þeirra stjórnmálaflokka, sem
þeir sjálfir veita brautargengi, svo að
þeir hafi áhrif á stefnu þeirra bæði á
hverjum einstökum stað og almennt i
þjóðmálum, þannig að kristin lífsvið'
horf fái sinn réttmæta sess?
— Kirkjan getur ekki tekið flokks-
pólitíska afstöðu, sérhver kristinn mað'
ur hefir hlutverki að gegna í þjóðmál'
um — þjóðfélagslegum og stjórnmála'
legum og þarf að geta nýtt þá möga'
leika, sem hann hefir til að setja fram
hin kristnu sjónarmið í þjóðfélaginu-
Það hefir borið alltof mikið á Þv'
að leggja áherzlu á afskiptaleysi oð
láta sér eitt og annað lynda, en við
verðum að gera okkur það Ijóst, að
Nýjatestamentið gerir fyllsta ráð fýr'
ir því, að kristinn maður sé þátttak'
andi í þróun þess þjóðfélags, sem
hann er hluti af.
I