Fríkirkjan - 01.07.1901, Qupperneq 2

98
þá heimsins gleði, heimsins sorg
er horfin öll, en lífs í borg
með engla sælum sveitum
þér sífellt lotning veitum.
-----<xx>-----
Kristur og (,kritíkin“.
Vér höfum áðui' minnzt á það í blaði voru, hve lítið hin
„hærri biblíurannsókn“ gjörir úr hinum fornu vitnisburðum
um uppruna bókanna í gamla testamentinu. Þessir miklu (?)
menn, er sezt hafa upp á Pegasus „kritikurinnar", gjöra ekki
annað en brosa að hinum görnlu og góðu vitnisburðum um
þetta efni, sem kristin kirkja hefur um allar aldir haldið sér
við. Þeir tala með fyrirlitning um Rabbina Gyðinganna,
og hafa vitnisburð þeirra og fornkirkjunnar allsendis að engu.
Petta væri nú sök sér, ef ekki væri annað verra. Verst
af öllu er, hvernig „hærri kritíkin“ stendur, nauðug eða viljug,
skulum vér láta ósagt, gagnvart hinum skýlausu vitnisburðum
frelsarans sjálfs um það, hvernig hann leit á það, sem „skrif-
að stendur."
Þeir, sem lengst eru komnir út á þennan hála ís, segja
blátt áfram að það sé ekkert að marka, hvað Kristur háfi
sagt urn þetta efni, því hann hafi skort þekking til að dæma
um slíkt; einmitt þá þekking, sem þeir hafi svo mikið af, hafi
hann algjörlega vantað.
Vér höfum áður í blaði voru lítillega minnzt á þetta, að
„í kritíkinni var Kriatur busi“ að dómi þeirra manna, er sjálfir
t.elja sig eina færa þar um að dæma.
Vér komum nú að þessu sinni með all-ítarleg ummæli
um þetta efni eptir einn af prestum landa vorra í Vesturheimi.
Það er séra Björn B. Jónsson, sem hefur ritað langa grein í
„Sameininguna" um hinar nýju biblíurannsóknir. Honum er
auðsjáanlega alvara, þessum presti, með allt það, er snertir trú
og kristindóm, og hann ritar með miklum krapti og rökstyður
vel hvað eina, er hann ber fram. Það er ánægja að lesa þessa
áminnztu ritgjörð hans, þó hún hafi fengið ómildan dóm i