Fríkirkjan - 01.07.1901, Síða 8

104
imum var hrundið upp og Haley var þar kominn í mjög illu
skapi, hann hafði verið á reið alla nóttina, og ekki bætti það
um, hve hraparlega honum hafði mistekizt að ná í Elísu.
„Komdu,* sagði hann, „ertu tilbúinn?" „Yðar þjónn, frú!“
sagði hann og tók ofan, þegar hann kom auga á frú Shelby.
Tómas stóð auðmjúkur upp, til að fylgja hinum nýja hús-
bónda sínum, og lypti þungu kistunni sinni á herðar sér.
Kona hans tók yngsta barnið á handlegg sór, til að fylgja
honum út að vagninum, og hin börnin fylgdu öll grátandi
á eptir.
Hópur af ungum og gömlum hafði safnazt utan um vagn-
inn, allir voru komnir til að kveðja Tómas; allir höfðu virt
hann og þótt svo vænt um hann, og nú var sorgarsvipur á
hverju einasta andliti.
„Farðu upp í vagninn," sagði Haley við Tómas um leið
og hann gekk snúðugt fram hjá svertingjahópnum. Tómas
hlýddi á augabragði.
Haley keyrði hestana áfram, og Tómas horfði með hryggð
og trega á gamla heimilið sitt, um leið og ekið var brott.
íTælakaupmaðurinn fór með Tómas og nokkra aðra þræla,
sem hann hafði keypt, út á eimsldp á Ohio-fljótinu, sem ætl-
aði til New-Orleans eptir Missisippi fljótinu.
XIII. Erangelina.
1 fyrstu hafði Haley nákvæmai- gætur á Tómasi á daginn,
og á nóttunni varð hann að sofa fjötraður; en með stillingu
sinni og hógværð ávann Tómas sér trúnaðartraust jafnvel hjá
öðrum eins manni og Haley var. Tómas fókk því leyfl til að
ganga ófjötraður um skipið, hvar og hvenær sem hann vildi.
Á meðal farþegja skipsins var maður einn ungur og ve) efnum
búinn, er var búsettur í New Orleans, maður þessi hét Ágúst-
inus St. Clare. Með honum var dóttir hans, lítil stúlka, fimm
eða sex ára að aldri, ásamt konu nokkurri, sem var i ætt
við þau, og sem virtist sórstaklega hafa yfir-umsjón með barn-
inu. Tómas liafði opt séð þessari litlu stúlku bregða fyrir;
hún var sí og æ á fieygiferð fram og aptur um skipið; hún
gat engu fremur haldið kyrru fyrir, heldur en sóldrgeislinn eða
sumarblærinn.