Fríkirkjan - 01.07.1901, Page 14

110
neins; en þá hefði ekki þurft annað en að forseti stæði upp og
segði, eins og forseti gjörir svo opt á alþingi: „Úr því engir
taka til máls o. s. frv.“ En það þykir nú kannske leiðinlegt
á sýnódus.
Vér ætlum eigi heldur að taka til máls um fyrirlestur
þennan að þessu sinni. Að eins geta þess, að þetta er annar
fyrirlesturinn, sem hinn heiðraði höf. flytur um bibliukritíkina;
og bókmenntafélagið er allt í einu orðið svo biblíukært, að það
tekur hvern fyrirlesturinn eptir annan, hvern öðruin lengri um
þetta efni. Þessi fyrirlestnr á sýnódus' og ritgjörð í Timariti
bókmenntafélagsins er rúmar 3 arkir að lengd, og hinn fyrri
var enn lengri, hálf fjórða örk. Betur mundi að vorri hyggju
mega verja rúminu í Timaritinu, að vér ekki töium um rit-
launin. Hvi lætur eigi hinn heiðraði höfundur þetta ijós hinn-
ar „hærri biblíurannsóknar" skína fyrir löndum sínum í sjálfu
blaðinu „Verði ljós“ ? Eða hyggur hann að V ... . Ijósið sé
nógu mikið viliuljós fyrir því, þó þetta gangi undan?
Fjórða málið var þur og löng og þreytandi „Statistik",
sem biskup las upp, um hag kirkjunnar nú um aldamótin.
Mest var það um ýmislegt efnislegt og áþreifanlegt, t. a. m.
að sumar kirkjur væru úr steini, aðrar úr timbri og enn aðrar
úr torfi, og hvert hefði á ýmsum tímabilum liðnu aldarinnnar
verið hlutfallið mílli efnisins í kirkjunum, hve mikið af grjóti,
timbri, torfi o. s. frv.; þá auðvitað um tölu prestakaila og
ýmisiegt fleira, senr vér hirðum eigi upp að teija. Þá gat
biskup einnig (en „V. 1 j. “ sleppir því) um andlegar hreifingar
í landinu, um fríkirkjuhreifinguna og trúboð ýmissa trúarflokka.
Viljum vér geta þess, að þar gleymdi biskupinn baptistum, sem
að minnsta kosti síðastliðin tvö ár hafa haft trúboðaáNorðurlandi.
Þá samþykkti sýnódus áskorun til alþingis, um að gjöra
eigi þau helgispjöll að láta kosningar til alþingis framfara á
sunnudegi eða öðrum helgum degi. fetta var út af þvi, að
frumvarp til laga um heimuliegar kosningar til alþingis gjörir
ráð fyrir að taka til þossa veraldlega starfa einn sunnudag, og
skuii þennan dag eigi messað um land ailt.
Eptir þessi afreksverk, sem nú eru talin, varð fundarhlé,
og hófst fundur af nýju kl. 5; en þá var klukkan 3 er þeim
störfum var lokið, sem nú eru talin.