Fríkirkjan - 01.03.1902, Blaðsíða 4

36
un biblíunnar, þá skal eg segja yður ástæðuna fyrir því, að
eg geri það. „Hvað“, segja nokkrir guðfræðis evolutionistar;
„dettur yður þá í hug að trúa frásögunni um aldingarðinn í
Eden, eða hvað?“ Já, eins áreiðanlega og eg trúi þvi, að
það hafi verið rósir í garðinum mínum í fyrra sumar. Það er
ekkert það í biblíunni, sem eg efist um, jaínvel þótt þar sé
margt, sem eg skii ekki. Það mundi vera léiegur guð, sem í
öllum atriðum yrði skilinn af mönnum. Það mundi vera mjög
lítilfjörlegur óendanleiki, sem yrði mældur af hinu endanlega.
Pú mátt eigi hugsa, að þú getir vegið þrumu hins almáttka á
lyfjabúðarvog. Eg trúi á alla biblíuna frá upphafi til enda, og
set mig á móti hverri breyting eða hreinsun biblíunnar fyrst
og fremst fyrir þá sök, að biblían, eins og hún nú er, hefur
verið undursamlega varðveitt. Fimtán hundruð árum eptir að
Heródót ritaði sögu sína, var eigi til nema eitt eintak af henni.
Tólf hundruð árum eptir að Plató ritaði sína bók, var eigi til
nema eitt eintak af henni. En að því er bibliuna snertir, þá
hefur drottinn verið svo nákvæmur með, að vój- skyldum fá
hana í fullri heild, að vér höfum fimtán handrit af nýja
testamentinu, sem eni þúsund ára gömul. Þessi bók hefur
verið fengin í hendur eptirtímanum, frá dögum Krists eða
næsta tíma eptir Krist, af slíkum mönnum sem Ói igenesi t. d. á
annari öld, Tertullianusi á þriðju öld ogaðöðiu leyti á ýmsum
tímum af mönnum, sem hafa lagt líf sitt í sölui'nar fyrir trú
sína. Þijú hin beztu Iiandiit eru í höndum eptirfyigjani kirkna:
prótestantisku kirkjunnar á Englandi, grísk-kaþóisku kirkjnnn-
ar í St. Pétursborg, og rómversk-kaþólsku kirkjunnar á ítaliu.
Það er sögulegur sannlelkur, að Tischendorf fann í klaustr-
inu á hálfeyjunni Sínaí handi'it af heiiagii ritningu í stórri
körfu, ei' var fuil af uppkveikju pappír. Hann var dreginn á
bandi yfli' múrinn inn í klaustrið, með því eigi varð á annan
hátt komizt þar inn. Hann tók eptirrit af mörgum köflum
þessa nótt, en eigi varð það fyr en eftir fimtán ára rnarg-
itrekaða eptirgangsmuni, að þetta handrit heilagrar ritningar
var afhent Rússakeisara — þetta eina handrit svo undursam-
lega vai'ðveitt.
Yeizt þú eigi, að skrá sú, er vér höfurn yfir bækurnar svo
i hinu gamla sem hinu nýja testamenti, er óbreytt til vor