Fríkirkjan - 01.03.1902, Blaðsíða 10

42
þeir skuli trúa að þeir rauni ekki biða ósigur, heldur sigra,
jafnvel þótt þeir verði sigraðir.
Þannig eigum vér og að heimta hlýðni hjá börnum vor-
um, og eigum ekki sífellt að vera að útskýra. þeim, hvers vegna
vér heimtum hana. „ Þú munt skilja það siðar,‘ segir drott-
inn við Pétur. Það væri heldur ekki t.rú og i raun réttri ekki
heldur hlýðni, ef börnin gjöi'ðu það, sem þau gjörðu, af því
einu, að þau sæju að það væri skynsamlegt. Harla opt væri
oss ómögulegt að skýra þeim fyllilega frá þeiri i vizku, sem fóigin
er i boðum vorum og banni. Skilyrðislaus hlýðni og stöðugt
traust til kærleika og vizku foreldranna er — að minnsta kosti
fyrir iítil börn, — hezti undirbúningurinn undir skólann hjá
drottni. Því betur sem þau hafa lært að treysta skilyrðis-
laust kærleika foreldra sinna, því betur gengur þeim í þeim
skóla.
Eg man enn þá eptir þvi kvöldi heima hjá mér, þegar
við sátum drengirnir í góðu skapi inni í stofu og tefldum skák.
Það var rigning og stormur úti, en við hugsuðum nú ekki um
það. Þá kom faðir okkar allt í einu inn í reiðfötum sínum
og vatnstígvélum, hratt um koll skákinni og sagði: „Flýtið
ykkur í yfirfrakkana og farið með skriðljós veginn, sem ligg
ur til M." — Því þá? — Við þorðum ekki að spyrja um það.
Við fórum af stað, löbbuðum í illviðrinu og myrkrinu og viss
um ekkert, hvert erindið var. Eptir hálftíma göngu, mættum
við frænku okkar, sem æilaði heim til okkar. Faðir minn
hafði riðið fram hjá hentii í myrkrinu, hafði séð, að henni gekk
seint ferðin, og lofaði þvi að senda okkur á nióti henni. Það
urðu heldur en ekki fagnaðarfundir, þvi okkur þótti vænt um
frænku okkar. Seinna um kvöldið sagði móðir mín við okk-
ur: „Þannig sendir einnig faðii voráhimnum oss opt myrka
vegu, og vér vitum ekki, hvers Yegna hann gjörir það. En vér
eigum að ganga örugg og róleg, þótt oss virðist, royrkrið auk-
ast og ferðin sé erfið, þá mun síðar birta fullkomlega fyrir
oss.“ Eg hafði aldrei heyrt jafn ahrifamikla prédikun um
trúna. »
Vér verðum því stöðugt að heimta hlýðni, og það einnig
í þeim efnum, sem börn vor ekki skilja. Mig iangar eiginlega
til að gjöra hér þá athugasemd, að Yér megum alls ekki létta