Fríkirkjan - 01.03.1902, Blaðsíða 9

41
í gapastokkinn við ættingjana og knnningjana, sem koma að
flnna þig; það kemst þá annaðhvort inn hjá þeim gremja og
þrjózka, eða þú lamar allan kjai k þeirra. í*ú átt að sinna
óþekkn börnunum erin meira en hinum, vera enn betri^ við
þau og þrýsta þeim fastar að hjarta þér á kyrlátum kvöld-
stundum. Góður garðyrkjumaður annast sérstaklega og ber
umhyggju fyrir þeim jurtum, sem eitthvað gengur að, og sömu-
leiðis ber drottinn vor og frelsari sérstaklega umhyggju fyrir
þeim, sem eru að náttúrufari óviðfeldnir og erfiðir sjálfum sér
og öðrum, og vill taka þá að sér. Vér eigum að læra af hon-
um einnig í þessu efni. Kærleikurinn einn er sá himinborni
kraptur, sem getur veitt iíf. Guð hefui' eiskað heiminn, og
hefur því sigrað heiminn, og þar sem veröldin er veraldlegnst.,
þar á kærleikurinn að vera kærleiksrikastur.
Trúin, traustið og hlýðnin eiga að þroskast á þessum
grundvelli kærieikans, kærleika sem gefur börnunum hjartað
hans föður þeirra og hennar móður þeirra. Og nú get eg sagt:
Vér hljótum að lieimta hlýðni í öllum greinum og megum aldrei
víkja frá þeirri kröfu, livernig sem á stendvr. Eg hef áður sagt:
„Þú mátt ekki skipa né banna of margt. “ Þú verður að gjöra
þér vel ljóst, hvers vegna þú skipar eitthvað eða bannar annað.
Gæt þess, að það sé eins fátt og framast er unnt; en það, sem
bannað er, á nð vera fyrirboðið með öllu, og það, sem skipað
er, því veiður óhjákvæmilega að hiýða. Jesús heimtar tak-
inarkalausa hlýðni lærisveina sinna, „sem hann elskaði allt
fram í dauðann," heimtar meira að segja opt það, sem viröist
óskynsamlegt og ómögulegt. Hann sendi þá til að undirbúa
kvöldverðinn, allslausa og með tóma pyngju; þeir verða að
trúa orðum hans um manninn, sem þeir finni þar eða þar,
gjöri þelta og þetta og segi það og það. í annað skipti segir
hann þeim, að fara og taka asna, sem þeir eiga ekki. Og þeg-
ar hann fer til himins segir hann þeim, að fara út um
allan heiminn og flytja frásnúnu mannkyni gleðiboðskapinn,
sem engin likindi voru til að það veitti viðtöku. Hann fær
þeim engin sýnileg vopn eða verjur, nema þetta ósýnilega og
ótrulega: „Eg er með yður!“ Hann dylur þá ekki þess, að
hann sendi þá sem sauðj meðaj úlfa. Samt heimtar hapn, að