Fríkirkjan - 01.03.1902, Blaðsíða 8

40
minnsta kosti langa til þess og reyna það: þeir eiga að hngsa
um að búa börnunum alla þá gleði og gæfu. sem þeim er
unnt og börnunum er holl; og allt þetta á að spretta af —
eigingirni, — var eg nærri búinn að segja; það á ekki að vera
af eintómri skyldurækni, heldur koma nærri ósjálfrátt, svo að
gleði barnanna sé innilegasta gleði foreldranna. Rörnin verða
að sjá það, að foreldrarnir hafi ætið tíma handa þeim, og
standi aldrei alveg á sama um það. sem vekur geðshræringu
hjá börnunum, hvort sem það nú er skólanám þeirra eða þau
hafa tint völu eða fundið saumnál. Sé einhver faðir svo „guð-
hræddui"', að hann láti sig einu gilda um skautana drengsins
síns, eða brúðusokkana hennar dóttur sinnar. þá ætti hann ekki
að furða sig á, þótt börnin hans daufheyrisi, við áminningum
hans um guðsótta og góða siði. Bros þú, þegar bai-nið brosir,
grát, þú, þegar það grætur. Lát það sjá, að sorg þess sé sorg þín
og yndi þitt að efla gleði þess. Börnin ættu að sjá, að foreldr-
ana langar tii að búa þeim fagra æsku. Það er sannleikur, þrátt
fyrir allt, í þeim orðum, að „manni sé ekki æskan léð nema
einu sinni, og þvi verði menn að njóta lífsins á æskuárunum";
það er töiuvert sannleiks atriði fólgið í orðum þessum, þótt
þeim sé opt svívirðilega misbeitt. Það eru foreldrarnir, en
ekki börnin, sem eiga að segja þessj oið; þeir eiga að hugsa
um, hvernig hægt sé að bægja nautnafíkn frá börnunum og
búa þeim þó eins mikla gleði og unnt er.
Sunnudagurinn ætti um fram allt að vera sá dagur, sem
foreldrarnir lifðu fyiir börnin sín. Mér fannst það meir en lit-
ið öfundarvert, hve margir foreidrar á Englandi gátu sinnt
börnum sínum allan sunnudaginn. En vér getum stuðlað að
því á ýmsan hátt að heimilið verði nokkurs konar paradis liarn-
atina, og þá ekki sízt með þvi að halda sunnudaginn hátíðleg-
an á réttan hátt; þá verða foreldrahúsin kærasti og bjartasti
bletturinn á jörðunni í augum barnanna, jafnvel þótt þau fari
langt á brott.
Nú ætla eg að segja þér i fáum orðum, hvernig þú átt, að
vera við óþekku börnin, sem svo eru kölluð. Eg á við þau
börn, sem hafa eit.thvað Ijótt í fari sínu, sem eru þiætugjörn,
ósannsögul eða sérstaklega eigingjörn. Það er alveg rangt að
hafa þau börn útundan, vera allt af að ávíta þau, eða setja þau