Fríkirkjan - 01.03.1902, Blaðsíða 6

38
nítján til, og þannig hefur farið fyrir nálega öllum gömlum
ritverkum nema því, sem hefur uppruna sinn frá hinum eilífa
guði.
Hin fáu eintök, sem til eru af æfagömlum bókum, liggja
geymd í bókhlöðunum, og þegar þau kunna. að vera tekin fram
einu sinni á tuttugu árurn, reynast þau optnst nær að vera
bækur, sem enginn maður þarf á að halda eða hefur gagn af.
Biblían aptur á móti, sem að því er mestan hluta hennar
snertir er fjörutíu alda gömui, er enn i dag sú bók, sem allra
bóka mest er um rætt, og deilt; hún vekur aðdáun allra góðra
manna og kemur öllum iilum kröptum jarðar og heivítis til
að freyða hatri og gallbeiskju yflr því, að þeir geta eigi rutt
henni af braut. Heilbrigð skynsemi yðar segir yður. að sú
bók, er svo undursamlega hefur verið varðveitt þrátt fyrir all-
ar ofsóknir — og varðveitt óbreytt — hlýtur að vera einmitt
siik, sem guð óskar að bún sé. Úr því hún þá þóknast guði,
ætti hún þá eigi einnig að þóknast, oss?
Allar tilraunir til að bæta nokkru við biblíuna hafa reynzt
eins árangurslausar, eins og allir erfiðismunir til að ráða hana
af dögum eða svipta nokkru burt af benni.
Kirkjuþingíð í Trident, synodan í Jeiúsalem, biskuparnir
í Hippó, ailir kváðu svo á, að bæta skyidi apókryfisku bókun-
um við gamla testament.ið. „Þær hijóta að vera í bibiíunni"
sögðu þeir. En þær urðu ekki í henni. Það er eigi tii nokkur
hugsandi kristipn maður í dag, er setja vilji Makkabea bæk-
urnar eða Júdits bók við hliðina á spádómsbók Esajasar eða
Rómverjabréfinu. Sömuleiðis sögðu margir: „Vér verðum að
fá viðbót við nýja testamentið". Og svo voru rifuð guðspjöll og
pistlar, en allt til einskis. Það verður hvoiki neitt lagt við,
né neitt tekið frá. Bók bókatma stendur undir guðdómlegri
varðveiziu, eins og hún nú er; fyrir því skal enginn dirfastað
taka neitt burtu frá hennar helgu blöðum.
(í'ramh.)