Ný kristileg smárit - 01.01.1896, Blaðsíða 6

126
'vildi verSa kristniboSari. Hann sigldi langt í burt,
til þess að lifa meðal heiSingja, þar sem enginn
hvítur maSur var nálægur. En kærleikurinn í hjarta
hans varðveitti hann eins og skjöldur. Sorglegar
líSanir og ástríður dóu burt alstaSar þar, sem þessi
vinur hinna fátæku og syndugu og nauSstöddu kom.
Hann flutti heiðingjum lærdóminn um Jesúm Krist,
og sigraði hjörtu þeirra honum til handa, svo að
allur þjóðflokkurinn, sem hann starfaði hjá, lærði að
lifa heilögu lífarni. Síðan »sofnaði hann«, og »fór
lieim« til þess að sjá frelsara sinn.
Ef þjer viljið lesa »æfi DavíSs Livingstone’s«,
munuð.þjer sjá, að hjarta hans stækkaSi, þegar Ró-
bert Muffat sagði honum um Afríku, og þjer munuð
sjá, hversu hann lifði og dó fyrir þotta »dimma megin-
land«. »Jeg er kristniboðari af öllu hjarta og allri
sálu«, sagði hann. »Guð átti einn einka-son, og hann
var trúboðari og lælcnir. Ljelegur eptirbreytandi hans
langar mig til að vera, já, mjög ljelegur. Við þenn-
an starfa vona jcg að jeg lifi, og við hann langar
mig til að deyja«.
Hið stóra hjarta Davíös Livingstone’s er enn þá
fullt af elsku, þegar vjer stöndum í Westminster
Abbey, og lesum þar þessi orð, sem liann skrifaði frá
Afríku árið áður cn hann dó:
»Allt, sem jeg get bætt við í einveru minni hjer,
»er það, að jeg óska þess af öllu hjarta, aS ríkuleg
»blessun Drottins komi niður yfir sjerhvern þann,—
»hvort sem hann er . Ameríkumaður, Englendingur
»eða Tyrki — sem vill hjálpa til að lækna hinar
»opnu undir veraldarinnar«.