Ný kristileg smárit - 01.01.1896, Blaðsíða 7

127
GuS gefi oss náð sína til þess, aS vjer verðum í
tölu þeirra mauna, er slíkt gjöra, og sem elska hann
og alla menn, því að kærleikurinn gjörir oss hæfa til
að gjöra öllum gott í orði og verki.
Hlutir, sem mjer er illa viö að sjá.
Jeg hefi óbeit á því, að sjá mann, sem opt tal-
ar um hversu inndæll staður himininn er, en gjörir
ekkert til þess, að láta heimili sitt líkjast himninum.
Jeg hefi óbeit á því, að heyra menn sifellt
aumkva aðra í orði, en reyna aldrei að hjálpa öðr-
um neitt í verki, þótt hægt sje.
Jeg hefi óbeit á því, að sjá mann, sem trúir á
Guð og Krist, vanhelga dag Drottins með óþörfu eða
ósæmilegu atliæfi.
Jeg liefi óbeit á því, að lieyra þjófinn sverja og
ákalla Guð til vitnis um, að liann sje salclaus.
Jeg hefi óbeit á því, að sjá mann, sem man ept-
ir því, sem einhver dóninn sagði jafnvel fyrir 20 ár-
um, en man ekki eptir því, sem presturinn sagði
í kirkjunni næstliðinn sunnudag.
Jeg hefi óbeit á þvf, að sjá fólk vera vingjarn-
legt af bæ og við afbæjarmenn, en fúlt og afundið á
heimili og við sína nánustu vini.
Jeg hefi óbeit á þvf, að sjá föðurinn gjöra hið
sama, sem hann ávftar son sinn fyrir, að hann gjöri,
eða móðurina ávíta dóttur sína fyrir það, sem hún
gjörir sjálf.
Jeg liefi óbeit á því, að sjá þann breyta illa,
sem á að leiðbeina öðrum og betra aðra.