Ný kristileg smárit - 01.01.1896, Blaðsíða 13

183
orSbragð í viðurvist móður minnar«. »Jú«, sagði
læknirinn mjög alvarlegur; »það gjörðir þú; og þú
kvaldir móður þína voðalega með því. Nóttina, sem
við hugsuðum að þú mundir doyja, stagaðist þú á
þessu, í stað þess að biðja Guð. Jeg skal segja þjer,
að það er annað að formæla og bölva á götu í stráka-
hóp, eða á banasænginni. Sál þín er spegill,- sem
kastar frá'sjer öllu því, sem hún sjer eða heyrir, og
jeg er hræddur um, aö margur drengur mundi ekki
vilja láta forcldra sína sjá og heyra hugsanir sínar,
orð og gjörðir, þótt allur lieimur væri í boði«. Þetta
fjekk mjög mikið á Karl, og með tárin í augunum
lofaði hann lækninum, að hann skyldi aldrei framveg-
is hafa slíkt orðbragð; »og«, bætti hann við, »jeg
vona, að móðir mín þurfi ekki að fyrirvcrða sig míu
vegna í annað sinn«.
Þegar Karli var batnað svo vel, að hann gat
gengið út meðal manna, tóku drengirnir, er þokktu
hann, eptir breytingunni, sem orðin var á honum,
og hlógu því að honum; en hann var staðfastur í
áformi sínu. Hann gat aldrei gleymt áminningu
þeirri, sem liann hafði fengið.
Að vera góður.
»Hlustaðu á, Jóhanna litla. Þú varst að tala
um skemmtilegu piltana, sem þú varst i knattleik
við. Jeg vil óska, að þú sjert einnig skemmtileg,
og jeg óska einnig, að þú sjert góð<(.
»01dungis rjett, móðursystir mín. Talaðu meira
um þetta við mig. Jeg læri það, sem mjer er sett