Syrpa - 01.12.1916, Blaðsíða 50

240
SYRPA, 4. HEFTI 1916
Kristján bóndi mig' aö Einarsstððum
í Reykjadal, stóð eg' þar ekki lengi
við, þó eg mætti þar gömlum og
góðum húsbændum, og var eg þá
komin í Helgastaðahrepp. Frá
Einarsstöðum var eg Putt að Helga-
stöðum, því þar stóð yfir hreppamót
og. var mér þar ráðstafað að Garði.
Þaðan fylgdi mér Páil Sveinsson frá
Syðrafjalli og gekk hann A. undan
hestinum, sem eg reið. í Garði var
mér vel tekið og voru þau, blindi
Jón og Anna kona hans, altaf vel til
mín eins og sézt á næstu vistarlýs-
ingu.
Þrettánda vist.
Uni vorið eftir eins árs veru í
Hleinargarði, fluttist eg norður að
Garði í Aðaldal og höfðu lireppstjór-
arnir í Heigastaðahrepp gjört þá
ráðstöfun. Jón blindi bjó þá á parti
jarðarinnar og hjá honum var eg
ráðin. Hjá Jóni var margt fólk,
mest börn. Var þar vinnumaður,
Einar svarti Einarsson með eitt
barn, og eg með eitt og svo hús-
bændurnir með 2, en eitthvað var af
börnunt þeirra annarstaðar. Jón
blindi hafði 17 ær í kvíum, eina kú
og tvö hross. Húsbændurnir voru
vel til mín og hafði eg ekki út á
neitt að setja, en nú kaus eg að
flytja til bróður míns.
Fjórtánda vist.
Eluttist eg því eftir eins árs veru
til Magnúsar bróður míns, sem nú
hafði byrjað búskap í Haldbak við
Húsavík og bjó hann þar á móti
tengdaföður sínum, Hans Bjerring,
Fór nú vel um mig og barnið mitt,
en það stóð ekki lengi og ekki nema
árið.
Eg flutti því um vorið 14. maí að
Þverá í Reykjahverfi til Jónasar
Jóhannessonar og Guðnýar Björns-
dóttur, en barnið mitt varð eftir í
Kaldbak hjá Hans og Ingibjörgu,
konu hans og var þar í góðra
manna höndum. Til heimilis á
Þverá voru þá 9 manns með þreniur
börnum bjónanna. Svo var þar í
húsmensku Jakobína Bjerring,systir
Hansar, sem áður er nefndur.
Viðurgjörningur var hér í meðai-
lagi, því húsbæn'durnir voru víst
fremur aðsjál og ekki hafði eg fyrri
borðað srnjör, sem blandað var hval-
feiti og aldrei datt liúsmóðir okkar í
liug að víkja okkur góðu, þegar við
komum heim af engjum votar liátt
og lágt, því engjar voru mest vot-
lendi. Eg var þá orðin mjög fátæk
af fatnaði, því alt kaupið mitt gekk
nú með barninu mínu, svo kuldi og
vosbúð gengu nú hart að mér. Af
þeim tíma sem eg' dvaldist á Þverá,
þótti mér skemtilegast á grasaheið-
inni, og var eg þá eitt sinn ósamt
annari vinnukonu send eina viku
norður á Reykjarheiði norðaustur af
Þeystareykjum. Við grösuðum vel
og fengum sína 6 fjórðungana hvor,
mig minnir þó að eg ltefði einum 6
eða 8 pundum meira en hin stúlkan.
Húsmóðir okkar bjó okkur vel út
bæði að mat og kaffi og tók okkur
mjög vel, þegarheim kom og var hin
ánægðasta yfir árangrinum. Grasa-
tjalaið okkar stóð austan undir Ketil-
Ijallinu svonefnda og hafði víst eng-
inn tekið þar grös áður, því þúfurn-
ar voru þaktar af þeim, rauðgrænar
á lit, svo stundum gátum við tekið
báðar lúkurnar fullar af grösutn,
hafði eg aldrei séð neitt líkt því