Vekjarinn - 01.01.1906, Page 23

heyra ruglið, seni þér Irúið ekki einu sinni
sjálfur. En slutta áminningu verð eg að gefa
yður að skilnaði:
Munið eftirþví, að það er réttara að fara
með sjónleiki annar staðar en við sóttarsæng-
ur deyjandi manna, og þér eruð ekki annað
en leikari, og hann í lakara lagi«.
Prestinum varð orðfall, hann fór sneypt-
ur út, og ásetti sér að reyna fyrst að reyna
að eignast sjálfur lííið í Guði, áður en liann
vitjaði næsta sjúklings.
Gamall prestur segir svo frá: »Bóndi
nokkur sem margoft haíði gjört gys að krist-
indónii, og fullyrt að enginn Guð væri lil, lá
nú fyrir dauðanum al' vatnssýki. — Hann lét
senda eftir mér og l)að mig að hiðja Guð að
hjálpa sér, — dauðinn er svo óttalegur« bætti
hann við.
»Hvaða vitleysu eruð þér að lara með mað-
ur?« sagði eg, »vitið þér ekki, að enginn Guð
er til?«
»Jú, Guð er till« hrópaði liann svo gagn-
tekinn af angist að mér rann kalt vatn milli
skinns og hörunds.
Þá sneri eg við blaðinu og talaði við hann
eins alvarlega og innilega og eg gat um synd
og náð. Stundum virtist sem þessi gamli