Vekjarinn - 01.01.1906, Blaðsíða 45

45
lifshreyfingum. Já, ef vér ættum annan Sören
Kirkegaard, þá fengi hann nóg verkefni, og
mundi koma miklu góðu til leiðar.
Satt er það að óvinir kristindómsins, —
ekki sízt þeir, sem látast vera vinir hans, til
þess að geta gjört meiri skaða, — mundu
kveina og kvarta, ef likræðurnar færu að verða
kristilegri, þeir mundu að líkindum stagast á,
að enginn huggun og enginn kærleikur væri
í orðum þeirra presta, sem þyrðu að boða
guðs orð ómengað við jarðarfarir.
En allir hugsandi og heiðvirðir menn eru
vonandi samdóma um, að það sé ólíkt virð-
ingarverðara af lúterskum presti, að spyrja
um þá, sem endrarnær, hvað sé samkvæmt
biblíunni og játningarritum kirkjunnar, sem
hann hefir skuldbundið sig til að þjóna, held-
ur en að spyrja um, hvað einhverjir hálfsof-
andi menn, — jafnvel þótt þeir væru ritstjór-
ar, — halda um annað líf.
Einurð og drenglyndi borga sig bezt að
lokum, þrátt fyrir alt. —
Á hinn bóginn er sanngjarnt og sjálfsagt
að þeir, sem lítilsvirða kristindóminn, fái fult
lagaleyfi til að jarða eða brenna sjálfir »sína
dauðu«, án þess nokkur prestur komi þar
nœrri.